BEST of 2006 part II 22/01/2007

Προτάσεις 2006 : Κώστας Παπασπυρόπουλος

Η χρονιά που πέρασε ήταν ιδιαίτερη στη σχέση μου με τη μουσική. Εκτός από το γεγονός ότι είχα την ευκαιρία να ακούσω λιγότερα άλμπουμ από όσα άκουγα τα τελευταία χρόνια, οι περισσότερες από τις επιλογές μου κινήθηκαν σε μελαγχολικούς και ιδιαίτερα σκοτεινούς δρόμους. Άκουσα ελάχιστα από τα άλμπουμ που πριμοδότησαν με πολλά αστέρια τα μεγάλα περιοδικά και έριξα την προσοχή μου σε συγκροτήματα που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας ούτε από χαραμάδα…

Κάποιοι καλλιτέχνες που τα προηγούμενα χρόνια ήταν στις λίστες μου κυκλοφόρησαν δουλειά μέσα στο 2006, αλλά δεν κατάφεραν να μπουν στα καλύτερα. Ο M.Ward για παράδειγμα. Το Transistor Radio ήταν το αγαπημένο μου άλμπουμ για το 2005. Το Post War όμως (2006) ήταν μάλλον μια βιαστική δουλειά, περιορισμένης έμπνευσης, που ούτε στο ελάχιστο δεν πλησίαζε τον προκάτοχό του. Η αγαπημένη μου περσόνα, από την άλλη, η Karen O, παρουσίασε με τους Yeah Yeah Yeahs (Show Your Bones) το πιο βατό άλμπουμ που θα μπορούσε να δώσει στους φανατικούς της, διστάζοντας να εξελίξει το μοδάτο art punk της σε κάτι πιο περιπετειώδες. Ο Jack White μπορεί να άφησε για λίγο μόνη της τη Meg, αλλά οι Raconteurs ήταν τόσο μάπα που απορώ πώς ενθουσίασε κάποιους το άλμπουμ τους. Είπαμε OK 70’s, Led Zeppelin και τέτοια, αλλά αν δεν είχε τις υπογραφές του White και του Benson, ούτε που θα το άγγιζε κανείς. Τέλος, ο Will Oldham. Δεν άκουσα πολύ το The Letting Go, είμαι σίγουρος ότι αξίζει μια θέση στη λίστα μου, αλλά μου αρκεί από αυτόν η συμμετοχή του ως πρωταγωνιστής στην εξαιρετική ταινία Old Joy που παρακολούθησα στο φεστιβάλ το Νοέμβριο. Το όμορφο soundtrack των Yo La Tengo μου δίνει ένα ακόμα άλλοθι που δε μου άρεσε η τελευταία τους δουλειά. Σημείωση: η Laura Veirs δεν κυκλοφόρησε τίποτα μέσα στο 2006…

Δέκα πραγματικά καλά άλμπουμ για το 2006 είναι τα εξής:

1. Metallic Falcons – Desert Doughnuts (Voodoo Eros)

Δεν θέλει να έχεις ακούσει ένα σκασμό από άλμπουμ για να καταλάβεις ότι αυτό εδώ είναι κάτι εντελώς ξεχωριστό. Σε μια έντονα καταθλιπτική ατμόσφαιρα, το δίδυμο των Sierra Cassady (Cocorosie) και Matteah Baim ανακατεύουν opera, punk, post rock, folk αλλά και πολλά θεατρικά στοιχεία, φτιάχνοντας ένα road album που αποτελεί το soundtrack της αμερικάνικης ερήμου. Θα μπορούσε να είναι η μουσική του αριστουργήματος Gerry του Gus Van Sandt. Και ναι, συμμετέχει και ο Antony…

2. Joan As A Policewoman – Real Life (Echo Label)

Πιο βατές φόρμες εδώ. Η Joan Wasser πετάει από πάνω της το χαρακτηρισμό της session μουσικού και αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο. Τραγουδάει όμορφα τις κατά βάση jazz συνθέσεις της και καταφέρνει να κάνει αγαπητό ένα άλμπουμ που από το όνομα του καλλιτέχνη μέχρι την εικόνα του εξωφύλλου, έχει όλες τις προϋποθέσεις για να μην μπεις καν στη διαδικασία να το ακούσεις. Και ναι, συμμετέχει και ο Antony…

3. Current 93 – Black Ships Ate The Sky (Durtro/Jnana)

Είναι δυνατόν να αγαπήσεις ένα άλμπουμ που έχει σε οχτώ παραλλαγές το ίδιο τραγούδι; Και είναι δυνατόν, να σου αρέσει πιο πολύ η ερμηνεία το Marc Almond από αυτή του Will Oldham; Όταν πρόκειται για δίσκο του David Tibet, είναι! Και ναι, συμμετέχει και ο Antony…

4. Manyfingers – Our Worn Shadow (Acuarela)

Όταν λένε ότι η electronica αποκτά ψυχή, αυτό πρέπει να εννοούν. Ηλεκτρονικές ενορχηστρώσεις σε κλασικίζουσες συνθέσεις, από έναν άνθρωπο που τα κάνει όλα μόνος του και συμφέρει. Δείτε το DVD που συνοδεύει το άλμπουμ και θα καταλάβετε. Ο Antony δεν είχε χρόνο να συμμετέχει ούτε εδώ ούτε παρακάτω…

5. Clogs – Lantern (Talitres)

Μου τη σπάει που όποτε γράφει κάποιος γι αυτούς αναφέρεται και στους βαρετούς National, επειδή δυο μέλη τους συμμετέχουν και εκεί. Διαγράψτε τις προηγούμενες 21 λέξεις και πάμε από την αρχή: Κλασικίζουσες συνθέσεις έχουμε και εδώ, αλλά σε μια πιο ακαδημαϊκή και έντεχνη προσέγγιση. Οι Clogs είναι η αμερικάνικη απάντηση σε ένα είδος που τα τελευταία χρόνια αποτελεί κτήμα των ευρωπαίων…

6. Liars – Drum’s Not Dead (Mute)

Εξελίσσουν τη μουσική τους σε επίπεδα που κανείς δε φανταζόταν όταν άκουγε το παρθενικό τους άλμπουμ πριν τέσσερα χρόνια. Σκοτεινοί όσο ποτέ και avant garde όσο ελάχιστοι μέσα στο 2006, δίνουν χρώμα και ψυχή στο πιο μη μελωδικό μουσικό όργανο.

7. Sickoakes – Seawards (Type)

Από τη Σουηδία, η εξάδα των Sickoakes δίνει το φιλί της ζωής στο post rock. Έχουν λόγο ύπαρξης τέτοιοι δίσκοι που αναμασούν ένα είδος που για πολλούς έχει πεθάνει εδώ και καιρό; Έχουν, όταν το κάνουν τόσο αναζωογονητικά… Πρωτότυποι μέσα στην επανάληψή τους.

8. Espers – II

Είναι μερικές φορές παράξενο που μουσικές σαν την acid folk που ανακαλούν τόσο έντονα τα 70’s γίνονται δημοφιλείς και σημείο αναφοράς για μια μεγάλη μερίδα ακροατών. Σε τέτοιες περιπτώσεις, πρέπει να καταφέρνεις να ξεχωρίζεις αυτούς που διαφέρουν από το σωρό. Οι Espers κερδίζουν στα σημεία τη Johanna Newsom, κυρίως λόγω της ενοχλητικής φωνής της δεύτερης.

9. Cat Power – The Greatest

Τέτοιοι δίσκοι αποδεικνύουν πως συχνά οι καλλιτέχνες είναι πολύ πιο ανοιχτόμυαλοι από τους ακροατές τους. Οι εναλλακτικοί θέλουν την Chan Marshall να είναι πάντοτε μια στοιχειωμένη μούσα ποτισμένη με το στοιχείο της κατάθλιψης. Τώρα που αυτή έγινε πιο εξωστρεφής, λίγο πιο φωτεινή με τις όμορφες blues συνθέσεις της, οι εναλλακτικοί τη διέγραψαν.

10. Tanakh – Ardent Fevers

Αν δεν επέλεγαν να κλείνουν σχεδόν κάθε κομμάτι από τα έντεκα του δίσκου τους με επικά σόλο στην ηλεκτρική κιθάρα, πιθανόν να είχαν υπογράψει το δίσκο της χρονιάς. Γλυκές, πιασάρικες συνθέσεις που υπονομεύονται από την προφανή αγάπη του συγκροτήματος στο τεχνορόκ της δεκαετίας του 70. Αυτή η εμμονή τούς έριξε εννιά θέσεις χαμηλότερα…

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Προτάσεις 2006 : Γιώργος Γαλάνης

Αυτή η ιστορία με τις λίστες και τα καλύτερα της χρονιάς είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Η μουσική είναι επιτέλους (;) δωρεάν (αρκεί να το ψάξει λίγο κανείς) και στις χαώδεις ψηφιακές δισκοθήκες είναι επιτακτική η ανάγκη της καταχώρησης, οργάνωσης και αξιολόγησης.

Η μουσική έχει πάψει προ πολλού να είναι μέσο που διαμορφώνει τάσεις και ρεύματα, ενίοτε προκλητικά ή ριζοσπαστικά. Και αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με τη δυναμική της μουσικής που κυκλοφορεί, αλλά κυρίως με τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζεται από τον ακροατή. Το 2006, όπως και οι πρόσφατες προηγούμενες χρονιές, ήταν μία ακόμη καθοριστική χρονιά σε σχέση με τον τρόπο με τον οποίο (δεν) ακούμε μουσική και σε σχέση με τον τρόπο με τον οποίο η μουσική (δεν) επηρεάζει τις ζωές μας. Ο μέσος μουσικόφιλος, φύσει ανήσυχο πνεύμα και συνεπώς επιρρεπής στην υπερβολή, έχει πέσει με τα μούτρα στο διαδίκτυο και καταναλώνει αχόρταγα δίσκους και μεμονωμένα τραγούδια. Μία κατανάλωση, αγία και απενοχοποιημένη, αφού δεν στηρίζει το δίκτυο μεγαλο-έμποροι, μεγαλο-δισκάδικα, μεγαλο-εταιρίες κλπ. Ατελείωτες ώρες μουσικής στοιβάζονται σε φακέλους και υπο-φακέλους, αλλού τα καινούρια, αλλού τα προ-τριμήνου, αλλού η freak-folk, αλλού η experimental-electronica. Δεδομένα, τα οποία μαζεύονται και καταχωρούνται εύκολα (ας είναι καλά το adsl) στο pc, το i-pod, το κινητό, μαζί με φωτογραφίες, βίντεο, το ημερολόγιο μας, τους φίλους μας, το κατοικίδιο μας κλπ.

Κι από την άλλη, τα μικρά δισκοπωλεία κλείνουν, ή ετοιμάζονται να κλείσουν, συναυλίες και events ακυρώνονται ή δεν γίνονται λόγω περιορισμένου ενδιαφέροντος. Η κοινωνική διάσταση της μουσικής, η αίσθηση της επικοινωνίας, της αλληλεπίδρασης και της κοινότητας θεωρούνται έννοιες παρωχημένες. Η ακρόαση της μουσικής, από μία διαδικασία απολύτως συλλογική κάποτε, έχει φτάσει πλέον στο εντελώς άλλο άκρο.

Αλλά, όπως και να γίνει η μουσική ήταν και εξακολουθεί να είναι από τις πλέον επικοινωνιακές μορφές τέχνης. Έτσι είναι και αυτό δεν αλλάζει. Η μουσική δεν είναι ούτε το βινύλιο, ούτε το συνθετικό πλαστικό, ούτε το mp3. Το μέσο δεν φέρνει καμία επανάσταση και καμία αλλαγή όταν γίνεται αυτοσκοπός. Απλά αποπροσανατολίζει.

Όμως θα ωριμάσουν οι συνθήκες και η υπερβολή, της άσκοπης υπερ-κατανάλωσης και του στοιβάγματος-θαψίματος βουνών από Gigabytes μουσικής, θα κλείσει τον κύκλο της. Και τότε τα πράγματα θα επανέλθουν στις θεμελιώδεις θέσεις τους. Γιατί, ευτυχώς, πάντα θα υπάρχουν αυτοί με το χάρισμα να εκφράζονται με τρόπο που αγγίζει τα εσώψυχα κάποιων άλλων και αυτοί με τη σειρά τους θα νιώσουν την ανάγκη να το μοιραστούν με άλλους κ.ο.κ.

10 δίσκοι για το 2006 που με έκαναν να θέλω να πάρω κάποιον φίλο τηλέφωνο και να αναφωνήσω το διαχρονικό “ρε, συ! Τι δισκάρα είναι αυτή!!!”

1. VOLCANO THE BEAR -Classic erasmus fusion
2. LIARS -Drum’s not dead
3. LEAFCUTTER JOHN -The forest and the sea
4. SUSUMU YOKOTA -Wonder waltz
5. TIM HECKER -Harmony in ultraviolet
6. SCOTT WALKER -The drift
7. OUTKAST -Idlewild
8. PERRY BLAKE -The crying room
9. NATIONAL TRUST -Kings and queens
10. MATT ELLIOTT -Failing songs

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Οι αγαπημένοι μου δίσκοι για το 2006, Βασίλης Σϊντος

- Arctic Monkeys- Whatever People Say I Am, That’s What I’ m Not

- Camera Obscura -Let’s Get Out Of This Country

- CSS- Cansei De Ser Sexy

- Dirty Pretty Things -Waterloo To Anywhere

- Kasabian -Empire

- The Killers -Sam’s Town

- The Knife -Silent Shout

- The Kooks -Inside In , Inside Out

- The Long Blondes -Someone To Drive You Home

- Παύλος Παυλίδης & B-Movies - Άλλη Μια Μέρα

- The Rapture -Pieces Of The People We Love

- Secret Machines- Ten Silver Drops

- Shack -The Corner Of Miles and Gil

- TV On The Radio -Return To Cookie Mountain

-Yeah Yeah Yeahs-Show Your Bones

BEST ALBUMS OF THE YEAR 2006 , Άρης Μπουρας

my fave for 2006

01. The Arctic Monkeys : Whatever People Say I Am, That’s What I’m Not (DOMINO)

02. Hot Chip : The Warning (EMI)

03. Thom Yorke : Eraser (XL)

04. The Knife : Silent Shout (BRILLE)

05. Junior Boys : So This Is Goodbye (DOMINO)

06. Lily Allen : Alright, Still (PARLOPHONE)

07. Regina Spektor : Begin To Hope (SIRE)

08. Bauchlang : Many People (KLEIN)

09. CSS : Cansei De Ser Sexy (SUB POP)

10. Trentemoller : The Last Resort (POKER FLAT)

11. Cat Power : The Greatest (MATADOR)

12. Tv On The Radio : Return To Cookie Mountain (INTERSCOPE/4AD)

13. Gnarls Barkley : St Elsewhere (WARNER)

14. Nathan Fake : Drowning In A Sea Of Love (BORDER COMMUNITY)

15. Plan B : Who Needs Action When You Got Words (679)

16. Yeah Yeah Yeahs : Show Your Bones (INTERSCOPE)

17. The Rapture : Pieces Of The People We Love (UNIVERSAL)

18. Scissor Sisters : Ta-Dah (POLYDOR)

19. Phoenix : It’s Never Been Like That (VIRGIN)

20. Muse : Black Holes & Revelations (WARNER)

www.myspace.com/aresburas

Διαβάστε εδώ το Best of 2006 Α’ μέρος

Atraktos.Net