BIOS 01 5/10/2001 Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, Αθήνα 12/10/2001

Ο λόγος που κατέφθασα στην Αθήνα μετά από μια κουραστική ημέρα εργασίας και μία ακόμα πιο κουραστική βδομάδα την περασμένη Παρασκευή 5 Οκτωβρίου ήταν ένας σημαντικός λόγος .Και πρέπει να ήταν πολύ σημαντικός για να με κάνει να κατέβω στην πρωτεύουσα (χμ...) δύο βδομάδες μετά το Electron στο οποίο απολαύσαμε τους James και τους Morcheeba και λίγες μέρες πριν την πολυαναμενόμενη εμφάνιση των Depeche Mode.

Ο λόγος λοιπόν που θα με κατέβαζε άρον-άρον στην Αθήνα ήταν από μέρες γνωστός σε όσους ενδιαφέρονται για την ηλεκτρονική μουσική και ότι καινούριο παίζει στο χώρο της electronica. Και φθάνοντας στο χώρο όπου γινόταν το BIOS 01, στις εγκαταστάσεις του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού, καταλάβαινες γιατί τα δελτία τύπου έγραφαν ότι για πρώτη φορά στην Ελλάδα στήνεται ένα τριήμερο φεστιβάλ που αφορά στην ηλεκτρονική μουσική.

Ξεκινώντας το πρόγραμμα των δύο πρώτων ημερών (3 και 4 Οκτωβρίου) περιελάμβανε κάθε μέρα D.j set και προβολές ταινιών κατέληγε στο πρόγραμμα της τελευταίας μέρας που περιελάμβανε πέντε τρανταχτούς λόγους που αποδεικνύουν ότι - δυστυχώς - πολλά από τα ενδιαφέροντα μουσικά γεγονότα γίνονται ακόμη μόνο στην Αθήνα.

Είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε και να δούμε ονόματα όπως των Mouse on Mars, Pole, Brinkmann, Scanner και Luke Slater στην τελευταία και κατά γενική ομολογία πιο ενδιαφέρουσα ημέρα του BIOS 01.

Όμως ότι όσοι έστησαν αυτό το φεστιβάλ διαθέτουν άποψη και φρέσκιες ιδέες, προσέχοντας να μη τους ξεφύγει και η τελευταία λεπτομέρεια ήταν φανερό από τη πρώτη στιγμή που έφτανες στο ΙΜΕ, στην Πειραιώς και αποκτούσες το έξυπνα σχεδιασμένο χαρτάκι που θα σου εξασφάλιζε την είσοδο στο χώρο. Και αξίζει να αναφέρουμε ότι την ίδια αισθητική διέθεταν και τα flyers του φεστιβάλ , τα οποία μοιράστηκαν και εκτός Αθηνών και όπου, εκτός από το πρόγραμμα, συμπεριλήφθηκαν και πληροφορίες για τα live της Παρασκευής.

Φθάνοντας στον υπαίθριο χώρο, που άρχισε από νωρίς να γεμίζει με ωραίες φατσούλες , ήταν διάσπαρτοι παλιοί καναπέδες για ξεκούραση και πάγκοι για να ξεδιψάσουν οι διψασμένοι- που βέβαια αυξήθηκαν κατακόρυφα στο τέλος της βραδιάς.

Τον τεράστιο τοίχο που έκρυβε μέσα του τα πρώτα D.j set των Poptraume και Alexis Retsis φώτιζαν συνεχώς προβολές που έδιναν μια ακόμη πιο space διάσταση στο χώρο. Υπήρχε όμως και η έκθεση "Goodbye 20th Century",, που περιελάμβανε εξώφυλλα γνωστών και λιγότερο γνωστών δίσκων ηλεκτρονικής μουσικής, ανιχνεύοντας την εικόνα που προβάλλεται από την γραφιστική των εξώφυλλων δίσκων και CD από το 1990 μέχρι σήμερα.

Υπήρχαν όμως και προβολές ταινιών, όπως της "Οδύσσειας του Διαστήματος" της κλασικής ταινίας του Κιούμπρικ που προβλήθηκε reversed δηλαδή από το τέλος προς την αρχή και του "Blade Runner" του Ρίντλει Σκοτ στην director´s cut εκδοχή της.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως είχαν και δύο ντοκιμαντέρ που προβλήθηκαν στη διάρκεια του φεστιβάλ. Το ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους "Modulations" καταγράφει την ανάπτυξη της ηλεκτρονικής μουσικής ως μιας από τις πιο σημαντικές καλλιτεχνικές εξελίξεις του εικοστού αιώνα. Κάνοντας μια διαδρομή από τους συνθέτες της avant-garde μέχρι τους Kraftwerk το εν λόγω ντοκιμαντέρ φωτίζει και παρέχει χρήσιμες πληροφορίες για τον σύγχρονο ήχο του techno. Το "Synthetic Pleasures" από την άλλη ξεκίνησε σα μια ταινία που αναφερόταν σε μια γιγαντιαία τεχνητή παραλία της Ιαπωνίας αλλά η θεματολογία του κατέληξε να αγκαλιάζει οτιδήποτε τεχνητό: τοπία, ομορφιά, φύλο, νοημοσύνη.

Πάντως αυτό που ξέραμε ότι θα μας "κέρδιζε" ήταν οι εγκαταστάσεις του οπτικοακουστικού site-specific "Lego Garden", που έστησαν ο Δημήτρης Χαρίτος και ο Coti K. Βαδίζοντας μέσα στο σκοτεινό χώρο του παράξενου αυτού κήπου, παρακολουθούσες 4 video tapes να προβάλλονται από αντίστοιχα monitors και άκουγες οκτώ ηχητικές πηγές να μεταδίδουν τα οκτώ κανάλια , τα οποία διέτρεχε το ηχητικό περιεχόμενο. Σκοτεινός ο κήπος του Lego Gardεn φανέρωσε περισσότερα από τα μυστικά του στα ζευγάρια που αγκαλιασμένα χάνονταν στην αστική γαλήνη του, ενώ οι υπόλοιποι έφευγαν γρήγορα για να μη χάσουν τα D.j set και τα live που άρχιζαν σε λίγο.

Πρώτος εμφανίστηκε ο Pole προσεγγίζοντας την techno με δικό του μινιμαλιστικό τρόπο , κερδίζοντας πολλούς από τους παρευρισκόμενους που έμοιαζαν να έχουν διάθεση για χορό και λάτρεψαν τον ιό του dub με τον οποίο μπολιάζει τις μουσικές του.

Αμέσως μετά και ενώ ήμασταν ακόμη "ζεστοί" ανέλαβε τα deck ο Brinkmann γνωστός από τα εκτεταμένα remix στο υλικό του "λέγε με Plastikman" Richie Hawtin. Μέσα στις καλύτερες παρουσίες της διοργάνωσης ο Brinkmann μας έκανε να ξεχάσουμε το πολύωρο ταξίδι βγαίνοντας από τη διαδικασία να ταξινομήσουμε στο μυαλό μας τις εντυπώσεις που μας δημιουργούσε η άψογη τεχνική του.

Οι Mouse On Mars αποτέλεσαν για πολλούς το σπουδαιότερο κίνητρο του BIOS 01 , καθώς από το 1992 που σχηματίστηκαν έχουν καταφέρει να εδραιωθούν ως ένα από τα σημαντικότερα και πιο απρόβλεπτα techno σχήματα του καιρού μας. Οι κύριοι Toma και Werner κυκλοφόρησαν πρόσφατα το νέο τους πόνημα με τίτλο "idiology" από το οποίο και έπαιξαν αρκετά κομμάτια, παρουσιάζοντας μια χιουμοριστική αλλά απόλυτα πειραματική και πρωτοποριακή προσέγγιση της techno - pop και αφήνοντας κάποιους ανύποπτους να αναρωτιούνται "γιατί ήταν έτσι άνισο το live;"

Kαι ο Scanner όμως που ακολούθησε έσπασε το φράγμα ανάμεσα στη σκηνή και το κοινό, που άρχιζε να αυξάνεται επικίνδυνα όσο περνούσε η ώρα. Επιβεβαιώνοντας τις πηγές μας που τον ήθελαν ως έναν χαμαιλέοντα της σύγχρονης ηλεκτρονικής σκηνής ο Scanner σάρωσε με αριστοτεχνικό τρόπο κάθε τάση φυγής μας προς κάποιο πιο δροσερό σημείο του φεστιβάλ, κρατώντας μας "αιχμάλωτους" με τον πολυδιάστατο ήχο του.

Το τέλος της νύχτας θα έφτανε με το Luke Slatter που υποδέχτηκε θαρρείς να άλλο κοινό, με σαφώς πιο club διάθεση και εμφάνιση. Δυναμικός και έντονα ενεργητικός ο ήχος του έπεισε και τους τελευταίους- εκτός ίσως από αυτούς που είχαν έρθει αποκλειστικά για συγκεκριμένα ονόματα έχοντας στραμμένη την προσοχή τους σε λιγότερο mainstream φόρμες.

Εύα Κουσιοπούλου

Εξωτερικός Συνεργάτης