BLIXA BARGELD - Solo Vocal Performance 5/4/2003 GAGARIN 205, Athens 09/04/2003

Αυτό ήταν κάτι το εντελώς διαφορετικό!!! Κάτι τελείως διαφορετικό από αυτά που περίμενα να δω και κάτι τελείως διαφορετικό από αυτά που έχω δει.

Δεν ξέρω ή ίσως δεν πρόσεξα αν στην αφίσα έλεγε ότι θα ήταν Solo Vocal Performance, αλλά ειλικρινά ξαφνιάστηκα με όσα είδα. Ας τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, άσχετα αν η όποια σειρά δεν έχει νόημα. Απλά θα προσπαθήσω να σας περιγράψω αυτή τη βραδιά στο GAGARIN 205. Ως πρόλογο α-προσανατολισμού λέω ότι ξέραμε ότι επισήμως αποχώρησε πια από την υπόλοιπη παρέα του Nick Cave και των Bad Seeds, παραμένει να ηγείται των Einsturzente Neubauten, αλλά ο φίλτατος Βερολινέζος κρατούσε ως έκπληξη για μας το σαββατιάτικο αυτό βράδυ.

Έφτασα αργά, αφήνοντας κάποιους από την παρέα να πάνε να δούνε Madrugada λίγο πιο πέρα στο Ρόδον. Επέλεξα να δω τους Νορβηγούς την επομένη, ενώ ρίσκαρα να στεναχωρήσω κάποιους για τις διαφορετικές επιλογές μου. Οι αληθινοί φίλοι δεν παρεξηγούν και οι Νορβηγοί θα έπαιζαν και την επομένη, οπότε ουδεμία αναστολή.

Το αργά σημαίνει μόλις είχε ξεκινήσει, αλλά η είσοδος δεν επιτρεπόταν ή τουλάχιστον όπως ήξερες ως τώρα να μπαίνεις σε μια συναυλία. Στην ουρά βρίσκεις γνωστούς, τους οποίους επίσης χαμηλόφωνα, σχεδόν ψιθυριστά χαιρέτησα. Ακολούθησα τις εντολές, έκλεισα το κινητό και πατώντας στις μύτες εισχώρησα πίσω από την μαύρη κουρτίνα της 2ης εισόδου. Το club γεμάτο, με καρέκλες καθήμενων, αλλά και παντού στα σκαλιά και ακουμπισμένους στους τοίχους ή οκλαδόν μπροστά!!!

Ο BLIXA BARGELD ήταν στην άδεια σκηνή, την εντελώς άδεια σε σχέση με την παρουσία των fuzztones το προηγούμενο βράδυ. Από όργανα υπήρχε μόνο το πουλί του…(sorry αλλά τι άλλο να προσθέσω) και ο ίδιος καθόταν σε μια αναπηρική καρέκλα καθώς είχε σπάσει το πόδι του. Όταν σηκώθηκε στηριζόμενος στις πατερίτσες τότε και αυτές χρησίμευσαν υπέροχα για να συνοδεύσουν το σετ των κομματιών.

Τι έπαιξε; Ο ίδιος το χαρακτηρίζει ως solo speech συναυλία, κι εγώ το επαυξάνω ως the live playback. Και γίνομαι σαφής. Ο Bargeld ξεσήκωσε μπροστά μας ως ασυμβίβαστος μαέστρος την ικανότητα της χρήσης, επανάχρησης και πολλαπλής χρήσης των ήχων και των όποιων συχνοτήτων. Αρχιτέκτονας μιας ακουστικής πλαστικής πήρε ένα απλό κασετόφωνο ως εκμαγείο και έπλασε τους πρώτους ακατέργαστους ήχους, με τις κραυγές του, τις φωνές του κόσμου, τον κτύπο στο σανίδι από τις πατερίτσες. Πήρε και αναδόμησε επίσης φθόγγους, συλλαβές, στριγκλιές αλλά και λέξεις ελληνικές, που μαζί με το κοινό επέλεξε ώστε να εκτονώσει όλες αυτές τις συχνότητες που φιμωμένα κρύβονται μακριά από τον στίβο της ακρόασης. Και προσέξετε δεν ήρθε με προηχογραφημένα πράγματα, αλλά επί τόπου μαζί με 4 πετάλια, ηχογραφούσε, αλλοίωνε και διαστρέβλωνε κάθε ηχητικό σήμα. Αυτό το έστελνε πάνω σε κάποιον τεχνικό, που αποκαλούσε Mefisto, αλλά λογικά θα ήταν ο Boris Wilsdorf, και ο ήχος αυτός επέστρεφε στη σκηνή και ξαναηχογραφείτο… και ου το καθεξής…

Έτσι με αυτόν τον τρόπο μας έφτιαξε τον κόσμο. Αναπαράστησε τη δημιουργία του κόσμου του κοντινού, με τη γη, τον Κρόνο, τον Άρη τον Δία, την Αφροδίτη. Οι ονομασίες των πλανητών προφέρθηκαν στα ελληνικά, ηχογραφήθηκαν ώστε να δημιουργήσουν ένα ηχητικό σύνολο 31 δευτερολέπτων… Μετά όλα ήταν πιο απλά! Ζήτησε το “μμμμμ” του κοινού, το οποίο επίσης ηχογράφησε και δεν παρέλειψε να τσιρίξει δυνατά καθώς ως βρέφος ερχόταν ο νεοδημιουργηθείς κόσμος….

Στο επόμενο μισάωρο ανέλυσε το DNA του ανθρώπου και ενός περιστεριού της πόλης. Απομόνωσε ηχητικά τα γονίδια ώστε με τα φτερά να φτιάξει έναν άγγελο. Ατυχώς χρειάστηκε να σκοτώσει ή να θυσιάσει 2 περιστέρια για αυτό….

Το επόμενο κομμάτι είχε βία. Ήταν μια σκληρή μονομαχία 2 ελληνικών λέξεων, που μαζί με τον κόσμο σχεδόν διάλεξε. Η “ΚΑΤΑΠΛΗΞΗ” πάλεψε με τη λέξη “ΣΚΙΑ”. Οι λέξεις ηχογραφήθηκαν, κόπηκαν σε συλλαβές και ξεκίνησε ένας λυσσαλέος ηχητικός αγώνας ο οποίος σκλήρυνε πολύ στο τέλος και χρειάστηκαν 3 γύροι για να αναδειχθεί ο νικητής. Δεν θυμάμαι όμως ποιος κέρδισε διότι αφοσιώθηκα στην άγρια ομορφιά του αγώνα…

Το encore που με θέρμη ζητήθηκε είχε μια περιγραφή μιας ανούσιας διαδρομής με αυτοκίνητο στη γερμανική επικράτεια, όπου απεγνωσμένα έψαχνε να ακούσει κάτι ενδιαφέρον στο ραδιόφωνο. Τελικά από classic rock και αφού μας έθαψε την όπερα και ειδικά τον Βάγκνερ, κατέληξε να γίνει ένας space boy του διαστήματος και ένας εξοντωτικός τέκνo ρυθμός ταρακούνησε την αίθουσα. Εκεί γρήγορα και κούτσα κούτσα ανέβηκε στις πατερίτσες και βυθίστηκε στη σκηνή…. Όλα αυτά κράτησαν 2 ώρες….που πέρασαν γρήγορα και δεν μπορώ να σας αναλύσω τίποτε άλλο, ούτε για τα αστεία του, ούτε για τις λεκτικές αναφορές στον bush, στον Διογένη, στον Πλάτωνα, στον θετικό θόρυβο μιας καφετιέρας και στην απόλυτη σιγή της αίθουσας!

Μοντέρνα τέχνη με αλχημείες ήχου παιγμένα live σε ένα εμβρόντητο ακροατήριο. Ένα ακροατήριο που τον αποθέωσε, που δεν ήθελε να φύγει, που ούτε σηκώθηκε από τις θέσεις του ακόμα και όταν μετά το encore άναψαν πια όλα τα φώτα στο Gagarin. Οι φωνές ξαναέφεραν τον Bargeld στη σκηνή, ο οποίος μας εξήγησε ότι ένα ταξί τον περιμένει για να φύγει για το ξενοδοχείο του, ώστε να σηκωθεί στις 4.30 για να προλάβει την πτήση του. Μας ευχαρίστησε θερμά και μας ζήτησε τον ελάχιστο ύπνο του να τον εκλάβουμε ως το 2ο encore και όλοι το δεχθήκαμε…

Έξω βγαίνοντας τον είδαμε να επιβιβάζεται στο ταξί και πάλι θερμά τον χαιρετίσαμε.

Αισθάνομαι ότι τα λόγια δεν αποτυπώνουν τις εντυπώσεις, αλλά ζήσαμε κάτι το ξεχωριστό χωρίς όμως να ξαφνιαστούμε, διότι ο Bargeld μπορεί να δώσει τα πάντα. Δεν ξεχνάμε που έσβηνε τα ηλεκτρικά καλώδια στο κορμί του πριν αρκετά χρόνια στη Θεσσαλονίκη με τους Neubauten, ούτε την ικανότητα να χειρίζεται το κομπρεσέρ στα live του.

Κυριάκος Σκορδάς