 |
|
|
|
WHATEVER PEOPLE SAY I AM, THAT’S WHAT I’M NOT
|
Κοιτάζοντας τις λίστες της χρονιάς από έντυπο και ηλεκτρονικό μουσικό τύπο μου ήρθαν στο μυαλό οι Franz Ferdinand . Δήλωσαν ότι δεν θέλουν να καταντήσουν σαν τους Strokes , αναφερόμενοι προφανώς στις αποτυχημένες τους προσπάθειες μετά το πρώτο δίσκο, χωρίς βέβαια οι ίδιοι να έχουν συνηδητοποιήσει ότι ήδη βράζουν στο ίδιο καζάνι (τουλάχιστον μέχρι να μας αποδείξουν ξανά, ότι είναι ικανοί για το αντίθετο).
Τέλος πάντων, τί κοινό μπορεί να έχουν οι Arctic Monkeys με τους Franz Ferdinand;
Και οι δύο βγάζουν δίσκους κάτω από την ίδια δισκογραφική εταιρεία τη Domino Records και έπειτα είναι η εμπορική επιτυχία που όποτε και αν έρθει για τους Arctic Monkeys θα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό, όπως και στη περίπτωση των Franz Ferdinand, στην υπερβολική προώθηση από τον μουσικό τύπο. Σημαντικό ρόλο παίζει βέβαια και η ίδια η δισκογραφική εταιρεία, που στη συγκεκριμένη περίπτωση ξέρει να φροντίζει και να προωθεί τα συγκροτήματα της. Αρκεί να κάνετε μια μικρή περιήγηση στο site της Domino και θα καταλάβετε (για να τα βλέπουν και οι δικοί μας).
Όσον αφορά το δίσκο στο σύνολό του, αρχικά προκαλεί αίσθηση, ευχάριστη και με αστείρευτη ενέργεια. Κυρίως, επειδή θα απαιτήσετε επειγόντως από το μηχανημά σας να επαναλάβει όσο πιο δυνατά μπορεί τα ριφάκια και τις καλόγουστες αναλλαγές κουπλέ-ρεφρέν. Σ’αυτό το στάδιο βρίσκομαι, εκεί που οι μελωδίες καταλαμβάνουν με αγένεια και με μια επιδεικτική σιγουριά το κατάλληλο χώρο μέσα σου. Αν και πολύ φοβάμαι (αν κρίνω από παρόμοιες περιπτώσεις) ότι η τελική κατάληξη του δίσκου στην υπόληψη των εγκεφαλικών μου κυττάρων δεν θα είναι και η καλύτερη δυνατή στο μέλλον.
Φανταστείτε τους Franz Ferdinand σε λίγο πιο κιθαριστική έκδοση, να έχουν έναν πιο παιδαριώδη τρόπο αντίληψης των πραγμάτων. Φανταστείτε τους να ακούνε περισσότερο την indie pop του Manchester απ’τα 90’s, μετριάζοντας την new wave αισθητική από τα 80’s, προσθέτοντας άντε και ολίγη παραμόρφωση. Με τις επιροές τους να ξεκινούν από τους Smiths, τους Jam και τους Clash και να φτάνουν έστω και νοερά μέχρι τους Queens of the Stone Age, οι Arctic Monkeys είναι πολύ πιθανόν να είναι αυτοί που θα ανοίξουν την αυλαία της brit-rock γενιάς των 00’s.
Πολλοί ήδη προοτρέχουν παρουσιάζοντάς τους ως ένα από τα ανερχόμενα και πιο ελπιδοφόρα αστέρια της εναλλακτικής ποπ-ροκ σκηνής. Τώρα αν ο περιπτεράς της γειτονιάς, που έτσι και αλλιώς δεν θα τους άκουγε, χάσει κάτι σημαντικό, τα αυτιά μας στο μέλλον θα δείξουν.
σ.σ. Παρεπιπτόντως, δεν ξέρω γιατί, αλλά μη μου πείτε ότι ο τύπος στο εξώφυλλο του δίσκου δεν θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν ο Παπαμιχαήλ στα νιάτα του...
Χάρης Αποστολόπουλος
Atraktos.Net |
Live
