Στο Πακιστάν κρατούνται αυτή τη στιγμή περίπου 4.500 παιδιά. Περισσότερα από 3.000 από αυτά δεν έχουν καταδικαστεί για οποιοδήποτε αδίκημα: οι δίκες τους είτε δεν έχουν ακόμα αρχίσει, είτε δεν έχουν ολοκληρωθεί.

«Μερικές φορές τα παιδιά περνούν αρκετούς μήνες ή και χρόνια υπό κράτηση, απλώς και μόνο επειδή οι οικογένειές τους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν εγγύηση. Όταν τελικά φτάσει να γίνει η δίκη τους, το ποσοστό καταδίκης είναι μόλις 15-20%», δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία, παρουσι­άζοντας τη νέα έκθεσή της για τη μεταχείριση των παιδιών από το σύστημα δικαιοσύνης στο Πακιστάν. Πριν λίγες ημέρες είχε προηγηθεί η δημοσίευση των συστάσεων της Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού προς το Πακιστάν, με βάση τη δεύτερη περιοδική εξέταση της χώρας.

Το Πακιστάν επικύρωσε τη Σύμβαση των Η.Ε. για τα Δικαιώματα του Παιδιού το 1990 και θέσπισε νομοθετικά μέτρα, όπως το Διάταγμα περί Δικαστικού Συστήματος Ανηλίκων (ΔΔΣΑ) που τέθηκε σε ισχύ το 2000, στο πλαίσιο των προσπαθειών του να εκπληρώσει την υποχρέωση της χώρας να προστατεύει τα δικαιώματα των παιδιών που έρχονται σε επαφή με τον νόμο.

«Ωστόσο, η διαδεδομένη έλλειψη ευαισθητοποίησης και η παράλειψη εφαρμογής αυτών των μέτρων σημαίνουν ότι συχνά παραμελούνται τα δικαιώματα των παιδιών που βρίσκονται υπό αστυνομική κράτηση ή στις φυλακές του Πακιστάν», πρόσθεσε η Διεθνής Αμνηστία.

Το ΔΔΣΑ δεν επιτρέπει στο δικαστήριο να εκδικάζει την ίδια ημέρα υποθέσεις ανηλίκων και ενηλίκων, κάτι που όμως συμβαίνει τακτικά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά, περιλαμβανομένων και όσων δεν έχουν βεβαρημένο παρελθόν, να μεταφέρονται και να κρατούνται μαζί με ενήλικες, κατά παράβαση του νόμου, διατρέχοντας έτσι τον κίνδυνο κακοποίησης.

Η επιβολή της θανατικής ποινής σε παιδιά απαγορεύεται αυστηρά, τόσο από το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όσο και από το ΔΔΣΑ, όμως συνεχίζουν να καταδικάζονται σε θάνατο παιδιά στο Πακιστάν. Αυτό συμβαίνει στα κατώτερα δικαστήρια, όπου δεν γνωρίζουν όλοι οι πρωτοδίκες το ΔΔΣΑ, καθώς και στις Φυλετικά και Επαρχιακά Διοικούμενες Περιοχές, όπου το Διάταγμα δεν έχει ισχύ. Τα παιδιά των οποίων η ηλικία αμφισβητείται παραμένουν φυλακισμένα μαζί με ενήλικες, μερικές φορές στην πτέρυγα των μελλοθανάτων, μέχρις ότου διασαφηνιστεί η ηλικία τους. Σύμφωνα με κυβερνητικούς αξιωματούχους, μόνο στο Παντζάμπ υπάρχουν περισσότερες από 300 περιπτώσεις παιδιών, η ηλικία των οποίων αμφισβητείται.

Αρκετά από τα παιδιά, τις ποινές των οποίων μετέτρεψε σε φυλάκιση ο Πρόεδρος Μουσάραφ το 2001, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της Γ.Γ. της Διεθνούς Αμνηστίας Αϊρίν Χαν στο Πακιστάν, παραμένουν στην πτέρυγα των μελλοθανάτων διότι η οικογένεια του θύματος αμφισβήτησε τον ισχυρισμό τους ότι είναι ανήλικοι.

«Όλα τα παιδιά που έρχονται σε επαφή με τον νόμο έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους ενήλικες, καθώς και πρόσθετα προστατευτικά μέτρα, τα οποία λαμβάνουν υπ’ όψη την ιδιαίτερη ευπάθειά τους. Παρά το γεγονός αυτό, στο Πακιστάν τα παιδιά συχνά πέφτουν θύματα κακοποίησης ή παραμέλησης από τους ίδιους τους ανθρώπους που έχουν την ευθύνη της φροντίδας τους», τόνισε η Διεθνής Αμνηστία. «Αυτή η παραμέληση μπορεί να οφείλεται στην παράλειψη του νομικού συστήματος να αναγνωρίσει τον ρόλο του ως κηδεμόνα ενός παιδιού που κρατείται, ή στην έλλειψη γνώσης για τα έννομα δικαιώματα ενός παιδιού».

Σε πρόσφατη επίσκεψή της στο Πακιστάν, η Διεθνής Αμνηστία επισκέφθηκε αρκετά δικαστήρια και κέντρα κράτησης ανηλίκων, ενώ συναντήθηκε με δημοσιογράφους, δικηγόρους και δικαστές, καθώς και με πολλά κρατούμενα παιδιά. Η επίσκεψη τεκμηριώνεται στην έκθεση με τίτλο «Πακιστάν: Στέρηση βασικών δικαιωμάτων για τα κρατούμενα παιδιά».

Ø Το πλήρες κείμενο της έκθεσης στα αγγλικά: http://web.amnesty.org/library/index/engasa330112003

Ø Για συνεντεύξεις: Νελούμ Ασίφ (NelumAsif), ερευνήτρια για το Πακιστάν, 0044 207 413 5888

Ø Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού: http:/www.unchr.ch/html/menu2/6/crc/treaties/crc/html

Ø Το πλήρες κείμενο των παρατηρήσεων και συστάσεων στο έγγραφο CRC/C/15/Add.217

Δελτίο Τύπου