Οι BUZZCOCKS την παρασκευή στην Αθήνα 4/11/2003

BUZZCOCKS

Τη συναυλία ανοίγουν οι Rockin’ Bones

Buzzcocks

Εάν ο αντίκτυπος και η επίδραση είναι η αληθινή μονάδα μέτρησης του μεγαλείου μιας μπάντας, τότε οι Buzzcocks, ο μεγαλύτερος θρύλος που ανέθρεψε το Manchester μετά τους Joy Division, θα έπρεπε ήδη να βρίσκονται στο Rock ’n’ Roll Hall of Fame.

Τρεις μπάντες έχουν αγγίξει τα όρια του μύθου κατά την έκρηξη του πανκ κινήματος που έσκασε κυριολεκτικά στη Μεγάλη Βρετανία ανάμεσα στο 1976 και το 1977 και όρισε το πεδίο δράσης για τα όσα επακολούθησαν στη μουσική ιστορία: οι Sex Pistols, οι Clash και οι Buzzcocks. Έχοντας ουσιαστικά εφεύρει την ανεξάρτητη δισκογραφική σκηνή με το ΕP Spiral Scratch - ένα δίσκο που χρηματοδοτήθηκε κατά το ήμισυ από τους ίδιους - οι Buzzcocks δημιούργησαν από την αρχή μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με το κοινό. Διαχωρίζοντας τη θέση τους από την αναρχία των Pistols και την πολιτικοποιημένη στάση Clash, οι Buzzcocks τραγουδούσαν στη United Artists την ημέρα που πέθανε ο Elvis και παρήγαγαν μια ατελείωτη σειρά από hit singles τα οποία χαρακτηρίζονταν από κιθάρες υψηλών οκτάβων, και απίστευτης δύναμης τύμπανα και μπάσα που συνδύαζαν συγκινητικές προσωπικές εμπειρίες ερωτικών ιστοριών που άνθισαν και χάθηκαν και that welded high-octane guitar, bass and drum power with heartrending personal statements of love won and lost or dismay at the modern world.

Την περίοδο 1978 -79, κυκλοφόρησαν τρία κλασσικά άλμπουμ, τα « Another Music in a Different Kitchen » , « Love Bites » και « A Different Kind of Tension » , που προμηνύαν την πρόοδο μιας μπάντας σε πλήρη φόρμα και χωρίς κανένα ενδοιασμό στο να αναμείξει το πειραματικό με το σύγχρονο, ούτε περιορισμό απέναντι στις πανκ – ροκ ρίζες τους. Το 1981, και κατά την προετοιμασία του τέταρτου στούντιο άλμπουμ η μηχανή των Buzzcocks ξέμεινε από καύσιμα. Η μπάντα διαλύθηκε.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 80 οι φήμες για επανασύνδεση κυκλοφορούσαν αδιάκοπα. Και το 1989, προς τέρψην και ικανοποίηση όλων μας απέκτησαν επιτέλους και μια ρεαλιστική βάση. Η μπάντα ενώθηκε ξανά για μια μεγάλη παγκόσμια περιοδία. Το κοινό, ή στην περίπτωση των Buzzcocks, οι «Μυστικοί Οπαδοί» περίμεναν ακόμα. Το 1993, η καινούργια σύνθεση της μπάντας , με πρωταγωνιστές τα αρχικά μέλη και βασικούς συνθέτες Pete Shelley και Steve Diggle προχώρησαν στην παραγωγή ενός καινούργιου δίσκου με τίτλο Trade Test Transmissions. Πλαισιωμένη από τους Tony Barber (bass) και Phil Barker (drums) η μπάντα κέρδισε αμέσως τον ενθουσιασμό κοινού και κριτικών και μπήκε ξανά για τα καλά στο παιχνίδι.

Όσοι δηλώνουν εντυπωσιασμένοι από την σύγχρονη γενιά συγκροτημάτων «πανκ» καλά θα κάνουν να περάσουν ένα απόγευμα ακούγοντας το Singles Going Steady των Buzzcocks . Ένα μικρό θησαυρό που κυκλοφόρησε το 1979 από την IRS, περιέχοντας τα πρώτα UK Top 40 hits του συγκροτήματος, ανάμεσά τους και τα “Orgasm Addict,” “What Do I Get?,” καθώς και τον πασίγνωστο σε όλους ροκ ύμνο “Harmony In My Head.”. Τα τραγούδια αυτά έχουν διασκευαστεί ξανά και ξανά από δεκάδες άλλα γκρουπ σε όλα τα μουσικά στύλ και είδη, και αποτελούν την απόδειξη όχι μόνο της δύναμης των πρωτοτύπων, αλλά και της εξαιρετικής τους ποιότητας ως δημιουργική σύνθεση. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι μπάντες όπως οι Offspring, οι Anti-Flag και οι Ash έχουν όλοι ανα καιρούς διασκευάσει κομμάτια των Buzzcocks και τους αναφέρουν διαρκώς ως μία από τις βασικές επιρροές τους. Είναι το συγκρότημα που μπορεί πραγματικά να καυχηθεί ότι αποτελεί τον πνευματικό πατέρα του punk-pop.

Το Σεπτέμβριο του 2002, στο KROQ/Levi’s Inland Invasion 2, οι Buzzcocks έπαιξαν ένα εκρηκτικό σετ μπροστά σε 60,000 φανατικούς οπαδούς που βρίσκονταν εκεί για να τους αποθεώσουν μαζί με τους headliners Sex Pistols και δίπλα στους The Damned, The Offspring, X, The Distillers, και πολλούς άλλους. Ο καινούργιος τους δίσκος «Βuzzcocks» που κυκλοφόρησε μόλις και στην Ελλάδα, υπόσχεται να προσφέρει μια ακόμα punk-pop εμπειρία ανάλογη με αυτή που ταιριάζει στο μύθο τους. Υπό την στενή επίβλεψη του παραγωγού τους Tony Barber, η μπάντα δημιούργησε ένα άλμπουμ που αντικατοπτρίζει στο 100% τη εκρηκτική συναυλιακή τους υπόσταση. Τραγούδια όπως τα “Keep On,” “Friends,” “Sick City Sometimes,” και “Useless” διοχετεύουν απαράμιλλο πάθος και δύναμη σε καλοδουλεμένο σύνολο που θα αποτελέσει σίγουρα μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς.

Οι Buzzcocks είναι ένα γκρουπ με παρελθόν, παρόν και μέλλον. Αντιπροσωπεύουν μια ιστορία που ούτε τα ίδια τα μέλη του γκρουπ δεν θα μπορούσαν να φανταστούν πίσω στο ζεστό καλοκαίρι του 1976 όταν πρωτόπαιξαν μαζί. Ο Pete Shelley αναφέρει χαρακτηριστικά : "Κοιτώντας πίσω σ’ όλα αυτά τώρα, μου φαίνεται σαν τον απόηχο του Big Bang. Σκέφτομαι ότι η κοινωνία και η κουλτούρα που με περιβάλλει τώρα θα ήταν πολύ διαφορετική αν δεν υπήρχε πάνω της το σημάδι του punk rock. Κι όμως από μας τότε ξεπήδησε σχεδόν φυσικά, σαν την αναπνοή. Είναι σαν να είσαι ο κεντρικός πρωταγωνιστής σε ένα μυθιστόρμα επιστημονικής φαντασίας.»

Και ποιός μπορεί στ’ αλήθεια να αμφισβητήσει ότι δεν υπάρχει τίποτα που να συγκρίνεται με το αυθεντικό;

Κυριάκος Σκορδάς