την Παρασκευή, 21 Νοεμβρίου και το Σάββατο, 22 Νοεμβρίου

στο GAGARIN 205 Live Music Space

23 Νοεμβρίου στον Μύλο, Θεσ/νίκη

τους PARADISE LOST

Τη συναυλία ανοίγουν οι Nightfall

ParadiseLost

Οι πρώτες φωτογραφίες που κυκλοφόρησε ποτέ το νεότευκτο τότε συγκρότημα των Paradise Lost απεικόνιζαν πέντε σκυθρωπές και επιβλητικές φιγούρες που στέκονταν μπροστά από ένα νεκροταφείο. Για τα underground fanzines της εποχής, τέτοιες καταθλιπτικές εικόνες έδειχναν απόλυτα ταιριαστές με το image μιας μπάντας που με το πρώτο τους κιόλας άλμπουμ, με τον τίτλο «Lost Paradise», επωμίστηκαν το βαρύ τίτλο των «πατέρων της gothic/doom metal σκηνής. Όλα αυτά συνέβησαν το 1989.

Έκτοτε, οι Paradise Lost έχουν διανύσει πολύ δρόμο, διαρκώς εξελισσόμενοι σε μια μπάντα που ανατρέπει κάθε τάση που η ίδια ίδρυσε και ξεπερνάει κάθε ταμπέλα που ανά καιρούς της προσάπτουν. Έχουν κερδίσει το θρόνο της metal σκηνής, παίρνοντας μια θέση στο πάνθεον των σχημάτων που έχουν προκύψει από αυτή, αλλά ακόμα και αυτό δεν φαίνεται να τους είναι αρκετό.

Το γεγονός ότι οι Paradise Lost ήταν πλασμένοι για μεγάλα πράγματα έγινε προφανές με την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους «Gothic». Σε αυτό το συγκλονιστικό δίσκο, το κουϊντέτο από την Αγγλία χάρισε ακόμα πιο σκληρούς ήχους στις κιθάρες από αυτούς που ακούστηκαν στον πρώτο τους δίσκο, παντρεμένους αυτή τη φορά με την εύθραυστη αισθητική του Dark Wave. Ήταν ο δίσκος που εν μία νυκτί εγκαθίδρυσε το είδος του Gothic Metal και τους εξασφάλισε την πρώτη τους πανευρωπαϊκή περιοδεία, ένα πολύ πιο ευνοϊκό δισκογραφικό συμβόλαιο, αλλά κυρίως ένα φανατικό κοινό που τους αναγόρευσε σε επίπεδο cult μπάντας.

Και αν το Gothic αποτέλεσε το θεμέλιο της καλλιτεχνικής τους καριέρας, τότε το τρίτο άλμπουμ τους «Shades of God» ήταν το υλικό μέσα από το οποίο χτίστηκε ο σημερινός τους μύθος. Ήταν το άλμπουμ που περιείχε το πασίγνωστο πλέον «As I die», ένα κομμάτι – ύμνο , που τους χάρισε όχι μόνο την πρώτη γεύση της επιτυχίας και πέρα από το χώρο του underground, αλλά αποτέλεσε και το πρώτο δείγμα της δημιουργικής εξέλιξης που θα ερχόταν.

Ο επόμενος δίσκος τους «Icon», αναγνωρίστηκε ως ακρογωνιαίος λίθος της σύγχρονης Heavy Metal σκηνής και έδωσε τρομερή ώθηση στο συγκρότημα. Συνθέτοντας κομμάτια με πιο άμεσα και ζωντανά ριφς να επιστεγάζουν τις Death Metal ρίζες τους, η μπάντα άγγιξε ευρύτερα επίπεδα αναγνώρισης από το κοινό. Παρ’ όλους τους διθυράμβους όμως που έλαβαν από τον τύπο, εξυμνώντας το πολύπλευρο μουσικό ταλέντο τους, στο μυαλό τον περισσοτέρων οπαδών τους διατηρούσαν την εικόνα μιας σκοτεινής, μυστηριώδους ομάδας, απόλυτα ερωτευμένης με το θάνατο.

Η επόμενη κίνησή τους δισκογραφικά ήταν το Draconian Times, ένας δίσκος που θεωρήθηκε το δίδυμο αδελφάκι του Icon και αποδείχθηκε και ο πιο επιτυχημένος τους εμπορικά μέχρι αυτή τη στιγμή. Ένα σκοτεινό αριστούργημα που παραμονεύει στους κλειστοφοβικούς διαδρόμους του Heavy Metal και του πιο επιβλητικού Gothic Rock, αναδεικνύει όμως ταυτόχρονα και τα πρώτα δειλά βήματα της μπάντας προς τον industrial ήχο. Τουλάχιστον αυτό αποδείκνυαν το μπαράζ των ηλεκτρονικών παρεμβάσεων σε κάποια από τα κομμάτια, η έμφαση στα keyboards και τα πρωτοεμφανιζόμενα δεύτερα φωνητικά από μια μικρή χορωδία που με αφορμή τη συνεργασία απέκτησε το χαϊδευτικό «Dead Boys Choir»

Το άλμπουμ αυτό έφερε το συγκρότημα σε ένα δημιουργικό σταυροδρόμι. Αρνούμενοι να περιοριστούν στις παραμέτρους που τους οριοθετούσε το image τους, ο δημιουργικός εγκέφαλος της μπάντας, Greg Mackintosh, άρχισε να πειραματίζεται έντονα με τα ηλεκτρονικά όργανα οδηγώντας έτσι τους Paradise Lost έξω από τις κλασσικές φόρμες του metal. Το One Second που ακολούθησε την κυκλοφορία του Draconian Times εντυπωσίασε τους κριτικούς, καθώς εγκατέλειπε οριστικά τις metal μανιέρες για να θέσει την έμφυτη μελαγχολία του σχήματος κάτω από ένα εντελώς διαφορετικό φως, έστω και αν η αλλαγή αυτή δημιούργησε κάποια ερωτηματικά στη πλατιά βάση των οπαδών τους.

Το συγκρότημα ακολούθησε αυτή τη νέα οδό και στις δύο επόμενες ηχογραφήσεις τους, τα Host και Believe in Nothing. Και μολονότι οι επιβλητικές συνθέσεις που περιείχαν συνδύαζαν υπέροχα τα samplers με τις πιο σκληρά κιθαριστικά ριφς, ωστόσο η μπάντα βρέθηκε αντιμέτωπη με μια υπαρξιακή κρίση όσον αφορά την ταυτότητά τους, σαν να ένιωθαν ξαφνικά ότι είχαν αποκοπεί από τις μουσικές ρίζες τους. Έτσι για τον καινούργιο δίσκο τους, Symbol of Life, οι Paradise Lost επιστρέφουν στον παλιό γνωστό τους gothic ήχο με ψήγματα μονάχα μέσα στα κομμάτια να μαρτυρούν το πρότερο πέρασμα από τους ηλεκτρονικούς πειραματισμούς. Εστιάζοντας τη μπάντα σε μια νέα στυλιστική προσέγγιση περισσότερο κοντινή στο παρελθόν τους, το Symbol of Life αντιπροσωπεύει κατά πολλούς τρόπους το κλείσιμο ενός κύκλου και την αρχή ενός νέου για το πενταμελές συγκρότημα από την Αγγλία. Αυτή ακριβώς την νέα αρχή έρχονται να παρουσιάσουν οι Nick Holmes, Greg Mackintosh, Aaron Aedy, Steve Edmondson και Lee Morris σε τρεις μοναδικές εμφανίσεις ( 21 & 22 Νοεμβρίου στο Gagarin 205 Live Music Space στην Αθήνα και 23 Νοεμβρίου στην Υδρόγειο, στη Θεσσαλονίκη). Τρεις βραδιές αφιερωμένες στο gothic και το heavy metal από μια μπάντα που μέσα στα τελευταία 15 χρόνια οριοθέτησε το παρόν το παρελθόν και εξακολουθεί μέχρι σήμερα να καθορίζει το μέλλον τους.

Δελτίο Τύπου