TO NEO PEYMA ΔIOPΓANΩNEI THN ΣYNAYΛIA TΩN HELLOWEEN ΣTIΣ 6 ΔEKEMBPIOY ΣTON ΠOΛYXΩPO ARK ME ENAPΞH 8.30 TO BPAΔY. SUPPORT GROUP ΠAIZOYN OI INNERWISH .

THN ΠAPAΣKEYH 5 ΔEKEMBPIOY ΣTIΣ 10.30 TO BPAΔY ΘA ΠPAΓMATOΠOIHΘEI ΠAPTY HELLOWEEN , OΠOY TO GROUP ΘA MOIPAΣEI AYTOΓPAΦA KAI ΘA EXEI KAI AΛΛEΣ EKΠΛHΞEIΣ. OI HELLOWEEN ΘA BPIΣKONTAI ΣTHN AΘHNA THN TETAPTH 3 ΔEKEMBPIOY.

HELLOWEEN info

Οι περίφημες «κολοκύθες του metal» για μια ακόμη φορά επισκέπτονται τη χώρα μας. Στις 6 Δεκεμβρίου στον πολυχώρο Ark και την επόμενη στη Θεσσαλονίκη οι HELLOWEEN θα είναι έτοιμοι να προσφέρουν γερές δόσεις τευτονικού metal στους οπαδούς που τους έχουν θεοποιήσει όσο σε ελάχιστες χώρες. Στους Έλληνες δηλαδή που μη έχοντας χορτάσει από την προηγούμενη εμφάνιση του αγαπημένου τους σχήματος στη χώρα μας, αδημονούν να τους δουν να αποδίδουν με τον γνωστό αξιοθαύμαστο τρόπο τους, το είδος που οι ίδιοι ουσιαστικά δημιούργησαν από το ομώνυμο ντεμπούτο τους κιόλας…

Ήταν το 1985 και μετά από 6 ολόκληρα χρόνια που ο ιδρυτής του γκρουπ Kai Hansen μάζεψε τα υπόλοιπα μέλη (Ingo Schwichtenberg, Markus Grosskopf, Michael Weikath) και μετά από τη συμμετοχή τους στη συλλογή “Death metal” ηχογράφησαν το θρυλικό mini LP “Helloween” που περιείχε κάποια κομμάτια σαν το “Victim of fate” για παράδειγμα που ήταν αρκετά για να δημιουργήσουν ντόρο γύρω από το όνομά τους. Το επόμενο χτύπημα ήρθε τον ίδιο χρόνο και μιλάμε για το “Walls of Jericho” το οποίο υπάρχουν ακόμη συγκροτήματα ανά την υφήλιο που το κοπιάρουν ασύστολα. Και πώς να μη γίνεται κάτι τέτοιο όταν υπάρχει εκεί μέσα ένα “Ride the sky” ή ένα “Metal invaders”… Μετά την περιοδεία για την προώθηση αυτού του δίσκου, ο Kai Hansen διαπίστωσε ότι δυσκολευόταν να τραγουδά και να παίζει κιθάρα ταυτόχρονα, έτσι το γκρουπ αποφάσισε να πάρει στις τάξεις του έναν αμούστακο πιτσιρικά από την παγκοσμίως άγνωστη μπάντα ILL PROPHECY, τον Michael Kiske, αφού απέρριψαν έναν άλλο φέρελπι νέο, τον Ralf Scheepers από τους TYRAN PACE (συγκρατείστε αυτό το όνομα). Η κίνηση αυτή ήταν καταλυτικής σημασίας για το χώρο του heavy metal αφού συνοδεύτηκε από το κορυφαίο ίσως δείγμα ευρωπαϊκού power metal, το “Keeper of the seven keys pt. 1”, που δημιούργησε από μόνο του μία ολόκληρη σχολή με πάμπολλους μιμητές στα χρόνια που ακολούθησαν. Εκπληκτική κιθαριστική δουλειά και φωνητικά που σε κάνουν να απορείς πώς είναι δυνατό να βγαίνουν από έναν άνθρωπο, συγκροτούν ένα δίσκο που περιέχει ύμνους σαν το “Future world”, “A little time”, “Halloween” και την μπαλάντα “A tale that wasn’t right”. Δύο χρόνια αργότερα η μπάντα φτάνει ίσως στο ωριμότερο σημείο της και δημιουργεί το “Keeper of the seven keys pt. 2”. Είναι το 1988 πλέον και όλοι μιλούν για το φαινόμενο HELLOWEEN και για τις εκπληκτικές μελωδίες τους που παίρνουν για μια ακόμη φορά σάρκα και οστά με το “I want out” ή το ομώνυμο έπος. Αυτός ο δίσκος παραμένει το best seller τους και φυσικά, όπως και ο προκάτοχός του, πουλάει ακατάπαυστα ακόμη και στις μέρες μας.

Κάπου εκεί όμως άρχισαν τα προβλήματα. Ο Kai Hansen αποχώρησε από το συγκρότημα και δημιούργησε με τραγουδιστή τον Ralf Scheepers (τον θυμάστε;), τους πολύ καλούς GAMMA RAY και οι HELLOWEEN προσπαθούν απεγνωσμένα να απεμπλακούν από την εταιρία τους τη Noise επειδή θεωρούν ότι τους εξαπατούσε. Τελικά όχι μόνο έχασαν τη δικαστική μάχη, αλλά υποχρεώθηκαν να πληρώσουν και την εταιρία τους. Η δισκογραφική σιωπή τους διαρκεί τρία χρόνια (στο ενδιάμεσο πάντως κυκλοφόρησαν και το “Live in the UK”) και οι Γερμανοί power metallers ξοδεύοντας πολλά λεφτά στις ηχογραφήσεις και με νέα εταιρία την ΕΜΙ, κυκλοφορούν το “Pink bubbles go ape” που σε καμία περίπτωση δεν πλησίαζε τους δύο προηγούμενους δίσκους καθώς ήταν εξαιρετικά άνισος δίσκος. Στο συγκρότημα είχε ήδη μπει και ο Roland Grapow ως αντικαταστάτης του Hansen, αλλά δεν είχε ακόμη το ειδικό βάρος να «μπει στα παπούτσια» του προκατόχου του…

Η συνέχεια ήταν ακόμη χειρότερη. Το “Chameleon” παρότι δεν ήταν τόσο κακός δίσκος, θεωρήθηκε σαν προδοσία από τους οπαδούς τους αφού περιείχε πολλά rock στοιχεία και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα εκτός των άλλων πολλές εσωτερικές έριδες με αποτέλεσμα τη φυγή του Michael Kiske και την αντικατάστασή του από τον Andi Deris (ex-PINK CREAM 69), καθώς και τη μεταπήδησή τους σε άλλη εταιρία, την Castle Communications. Στο μεταξύ ο Ingo Schwichtenberg αρρώστησε και αντικαταστάθηκε από τον Uli Kusch που έπαιζε στους GAMMA RAY του Kai Hansen. To 1994 λοιπόν ήρθε στο φως το “Master of the rings” που ήταν ο δίσκος που θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει μετά τα “Keeper…”. Χαρακτηριστικό κομμάτι το “Where the rain grows”. Δύο χρόνια αργότερα, το συγκρότημα δείχνει ότι είχε μπει στον σωστό δρόμο. Μπορεί το “Time of the oath” να μην ήταν κάτι το συγκλονιστικό, συντηρούσε όμως με τον καλύτερο τρόπο το όνομά τους. Το 1996 όμως ήρθε και μία τραγωδία να ταράξει τα νερά. Ο πρώην πλέον ντράμερ τους, Ingo Schwichtenberg, αποφάσισε να βάλει ένα τέλος στη ζωή του πέφτοντας μπροστά σε ένα τρένο… Οι κακές γλώσσες είπαν ότι δεν άντεξε τον διωγμό του από το συγκρότημα και αυτοκτόνησε καθώς δεν μπόρεσε ποτέ να το ξεπεράσει.

Στη συνέχεια είχαμε ένα ακόμη live CD που όπως μαρτυρά και ο τίτλος “Double live” ήταν διπλό. Αφού τα μέλη του γκρουπ ασχολήθηκαν με τις προσωπικές τους δουλειές βρήκαν χρόνο να ηχογραφήσουν το “Better than raw” που για μια ακόμη φορά δεν ήταν ο δίσκος που θα ανέμεναν οι φανατικοί οπαδοί τους, αλλά παρέμενε αξιοπρεπέσταστος. Αφού συνεχίστηκαν οι προσωπικές δουλειές από τον Deris, τον Kusch και τον Grapow, το 1999 βρήκε τους HELLOWEEN να αποτείουν φόρο τιμής στα αγαπημένα τους συγκροτήματα στο “Metal jukebox” που αποτελείται εξ ολοκλήρου από διασκευές όχι σε metal καλλιτέχνες, αλλά σε γκρουπ όπως οι JETHRO TULL και οι BEATLES ανάμεσα σε άλλους. Το 2000 αποδεικνύεται χρονιά-σταθμός για το γκρουπ. Όντας σε μία απίστευτα δημιουργική περίοδο, δημιουργούν ένα πραγματικό διαμάντι, για μερικούς ίσως και τον καλύτερο δίσκο της καριέρας τους, το “Dark ride”, το πρώτο single του οποίου “If I could fly” έγινε πολύ μεγάλο hit σε όλα τα rock club. Παρόλα αυτά, η κατεύθυνση που πήραν δημιούργησε προστριβές με συνέπεια την αποχώρηση των Grapow/Kusch (που δημιούργησαν τους πολύ καλούς MASTERPLAN) και τον ερχομό του «δικού μας» Mark Cross στα ντραμς, που αρρώστησε όμως και αντικαταστάθηκε από τον Stefan Schwarzmann και του Sascha Gerstner από τους FREEDOM CALL στην κιθάρα. Η πιο πρόσφατή τους δουλειά είναι το “Rabbit don’t come easy” που απέσπασε θετικές κριτικές από σύσσωμο τον τύπο, χωρίς φυσικά να είναι και η καλύτερή τους δουλειά. Παρόλα αυτά περιέχει όλα τα στοιχεία που περιμένει να ακούσει κανείς σε έναν κλασικό δίσκο των HELLOWEEN και στα πλαίσια της προώθησης αυτού του δίσκου, οι Γερμανοί metallers που έχουν για σήμα τους την περιβόητη πλέον κολοκύθα, θα επισκεφθούν τη χώρα μας για δύο εμφανίσεις.

Θα μπορέσει κανείς να αντισταθεί και να μην δει ένα από τα πλέον θρυλικά ευρωπαϊκά συγκροτήματα στο χώρο της ευρύτερης σκληρής μουσικής;

Σάκης Φράγκος

(ROCK ON)

Δελτίο Τύπου