Soledad Brothers 14/03/2004 The Cockpit, Leeds 29/3/2004

Τελικά δεν είναι καθόλου σπάνιο το φαινόμενο να ανακαλύπτεις στις συναυλίες άγνωστα ονόματα τα οποία μπορούν να σε μαγέψουν. Ποιό ήταν αυτό αυτή τη φορά; Dooley Wilson. Ο άνθρωπος που άνοιξε τη συναυλία των Soledad Brothers παίζοντας slide ηλεκτρική κιθάρα και αφήνοντας τον κόσμο με ανοιχτό το στόμα! Πραγματικός δεξιοτέχνης!

Δυστυχώς η ώρα που αρχίζουν οι συναυλίες στην Αγγλία, γύρω στις 8, δεν μου επέτρεψε να παρακολουθήσω ολόκληρο το σετ του. Πάντως ό,τι είδα αρκούσε για να πειστώ ότι πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο ταλέντο το οποίο ελπίζω να αναγνωριστεί γρήγορα (καλή ευκαιρία είναι τώρα που ο Jack White θεωρείται ο νέος θεός του rock).

Οι Soledad Brothers από την άλλη δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασαν. Κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια του μικρού σετ τους (λιγότερο από μία ώρα και χωρίς encore) οι μουσικές τους θύμιζαν ταινία western, ένας διαρκής καλπασμός λες και είμαστε πάνω σε άλογο. Δεν με έπεισαν ότι έχουν χωθεί για τα καλά μέσα στα blues ακόμη και όταν έπαιξαν το Jack on fire από το θρυλικό Fire of love των Gun Club.

Δυστυχώς, από συναισθηματικής πλευράς, περισσότερο pop θύμιζαν παρά τους βασανισμένους καλλιτέχνες που θα ήθελαν να είναι. Η καλύτερη στιγμή ήρθε βέβαια όταν ξανανέβηκε στη σκηνή ο Dooley Wilson ενώ ο πανύψηλος κιθαρίστας του συγκροτήματος έπιασε το σαξόφωνο για την εκτέλεση του κλασσικού Goin’ back to Memphis. Κατά τ’άλλα, υπήρξαν μόνο μικρές στιγμές ενθουσιασμού κυρίως με τον πολύ καλό τους ντράμερ.

Σταύρος Σταυρόπουλος