 |
|
|
|
ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΜΠΟΓΙΕΣ
|
Ηχοχρώματα όμορφα και χρώματα αληθινά. Αυτό θα μπορούσε να είναι το στίγμα της καινούριας δουλειάς της Μαίρης Δαλάκου που αυτοχαρακτηρίζεται με τον... έγχρωμο τίτλο "Κόκκινες Μπογιές". Στον καμβά της, η Μαίρη Δαλάκου, εκτός από χρώματα τοποθετεί τη μελωδική της ποπ και συνταιριάζει την ελεκτρόνικα και το έντεχνο τραγούδι. Πάνω εκεί πατάνε οι ιδέες της, συνθετικές και ενορχηστρωτικές που ξεδιπλώνονται στα δέκα τραγούδια του δίσκου. Την παλέτα της η Δαλάκου την πλουτίζει με πνευστά (όμποε, φλάουτο, σαξόφωνα, ney), τσέλλα, κιθάρες, κρουστά και πλήκτρα καθώς και διάφορα ηλεκτρονικά και λούπες - τα οποία μάλιστα παίζουν σημαντικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. Ο πίνακας παίρνει τελικά πολλές μορφές και σχήματα διάφορα, στις περισσότερες περιπτώσεις όχι αδιάφορα, που μεταβάλλονται και παίζουν, όπως παίζουν και τα χρώματα με το φως... Πέρα από το μουσικό κομμάτι της δουλειάς η Μαίρη Δαλάκου καταπιάνεται και με το στιχουργικό στο οποίο επίσης τα καταφέρνει καλά. Το σύνολο ενισχύεται από την έντονη θεατρικότητα που διακρίνει τη γλυκιά, χαρακτηριστική και σίγουρα έμπειρη φωνή της. Η συνεργασία με τον Κωσταντή Καμπάνη (βλέπε Woofer) (ηχογράφηση, προγραμματισμός) δίνει "έξτρα πόντους" στη δουλειά αυτή. Από την άλλη το άνοιγμα του δίσκου, που "φωτογραφίζει" τη Laurie Anderson, και η διασκευή στο τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη "Μες την πολλή σκοτούρα μου", το μοναδικό τραγούδι του δίσκου στο οποίο η ίδια δεν υπογράφει ούτε τη μουσική ούτε τους στίχους, ίσως ξενίσουν, περισσότερο ως προς τη θέση τους σε μια δουλειά κατά τα άλλα πρωτότυπη και ευφάνταστη. Δεν ξέρω αν οι "Κόκκινες Μπογιές" είναι ο δίσκος που θα χαρίσουμε στον εαυτό μας και στους φίλους μας φέτος τα Χριστούγεννα. Προσωπικά πάντως δε θα τον απέκλεια από την gift list, αφού έχει ότι πρέπει να έχει ένα καλό δώρο: όμορφα τραγούδια και... χρώματα! Χρώματα και μπογιές λοιπόν και μάλιστα όχι μόνο κόκκινες, αφού εδώ το τραγούδι είναι μπλε, το λουλούδι μωβ και τα συναισθήματα ολόκληρο ουράνιο τόξο...
Βασίλης Καραλάζος |
Local
