G fest

Gagarin on the Beach!

ΑνοιχτόθέατροΦαλήρου(γήπεδο Beach-Volley)

TETΑΡΤΗ13 ΙΟΥΛΙΟΥ

WHITE STRIPES

THE CORAL

SONS AND DAUGHTERS

Sunny Μπαλτζή & Santa Fila

Προπώληση 45 euro > Ticket House (Πανεπιστημίου 42)

Tαμείο 50 euroPMW ( Πανεπιστημίου+ Πατησίων)

i-ticket.gr

Doors Open > 18.30

Το ντουέτο των WhiteStripes σχηματίστηκε στο νοτιοδυτικό Detroit, το 1997, από τον JackWhite (κιθάρα / φωνητικά) και τη Meg White (drums). Από τις πρώτες ημέρες της ύπαρξής τους σα συγκρότημα, έγινε σαφές ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να παίζουν απλά rock’n’roll τραγούδια κι αυτές τους τις διαθέσεις έκαναν πράξη στο ομώνυμο ντεμπούτο album τους, καθώς και στις πρώτες live εμφανίσεις που ακολούθησαν την κυκλοφορία του.

Έχοντας ως βάση το garage-punk, τα folk blues του BlindWillie McTell και του Howlin’ Wolf, καθώς και τη μετεξέλιξη αυτών από τον JeffreyLeePierce και τους GunClub, αλλά ταυτόχρονα με επιρροές που συχνά μπορεί να προέρχονται είτε από τις απλές pop μελωδίες των Kinks και του ColePorter, είτε από την πολυσύνθετη δουλειά του Captain Beefheart και το σκληρό rock των LedZeppelin, οι WhiteStripes κατόρθωσαν να διαμορφώσουν ένα απόλυτα προσωπικό ύφος, σε συνδυασμό πάντα με το μινιμαλιστικό, κιθάρα / drums, σχήμα τους, που τους έκανε να ξεχωρίσουν αμέσως από την πληθώρα των κιθαριστικών συγκροτημάτων που ξεπήδησαν κατά εκατοντάδες, στα τέλη των 90’s και στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας.

Ο Jack είναι ένας πραγματικά χαρισματικός performer επί σκηνής, ένας άνθρωπος που μαγνητίζει το κοινό με το παίξιμο και την όλη παρουσία του, ενώ την ίδια στιγμή η Meg εξισσοροπεί την κατάσταση με τη σεμνή συνεισφορά της, θεωρούμενη πλέον ως η “επιτομή του cool” από τον μουσικό τύπο. Αν σ’ αυτά προσθέσουμε και τους πανέξυπνους, συναισθηματικά φορτισμένους και συχνά προκλητικούς στίχους τους, τότε έχουμε μία ικανοποιητική πρώτη εξήγηση για την τρομερή επιτυχία που γνωρίζουν, οι βάσεις της οποίας μπήκαν με την κυκλοφορία του δεύτερου album τους, με τίτλο “De Stijl”(2000), απ’ όπου ξεπήδησαν τα δύο πρώτα underground hits για τη μπάντα, “You’ rePrettyGoodLooking” και “TruthDoesn’tMakeANoise”.

Η απόλυτη αναγνώριση ήρθε με την τρίτη δουλειά των Stripes, “WhiteBloodCells”, το 2001, που έγινε δεκτή με διθυραμβικά σχόλια από τον τύπο παγκοσμίως, εξασφαλίζοντάς τους ένα, αστρονομικό για τα τότε δεδομένα, ευρωπαικό συμβόλαιο ενός εκατομυρίου λιρών με την XLRecordings. To album επανεκδόθηκε από τη V2 το 2002, πραγματοποιώντας εξαιρετικές πωλήσεις κι αναδεικνύοντας μερικά τρομερά singles, σαν το “FellInLoveWithAGirl” και το “Hotel Yorba”, γεγονός που τους τοποθέτησε στην πρώτη γραμμή της νέας γενιάς rock’n’roll συγκροτημάτων, δίπλα σε ονόματα σαν τους Strokes, τουςHives και τους BlackRebelMotorcycleClub.

Η σταδιακή “μεταμόρφωση” τους σε mega stars ήταν πια θέμα χρόνου, κάτι που επιβεβαιώθηκε απόλυτα από την υποδοχή που επεφύλαξαν κοινό και κριτικοί στον τέταρτο, κατά σειρά, δίσκο τους, “Elephant”, ο οποίος κυκλοφόρησε την άνοιξη του 2003 και βρέθηκε αμέσως στην κορυφή των charts, αρχικά στη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες και στη συνέχεια σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Το “SevenNation Army” και το “TheHardestButtonToButton” στην κυριολεξία σάρωσαν τη μουσική τηλεόραση και τα rock clubs, ενώ οι live εμφανίσεις τους σε Ευρώπη και Αμερική συγκέντρωσαν πλήθη μουσικόφιλων που ήθελαν ν’ απολαύσουν από κοντά τη μεγαλύτερη – αυθεντική – rock’n’roll μπάντα της εποχής μας.

Παράλληλα με όλα αυτά κι ενώ ο τύπος ασχολείτο πλέον με τους WhiteStripes “εξονυχιστικά”, σχολιάζοντας την ενασχόληση του Jack με την ηθοποιία, τη σχέση του με τη διάσημη αμερικανίδα star Renee Zelweger, καθώς και τον τρομερό καυγά του με τον κιθαρίστα / τραγουδιστή των VonBondies, JasonStoltsteimer, δεν έπαψαν στιγμή να συνεργάζονται με άλλα groups προερχόμενα, κυρίως, από την ευρύτερη περιοχή του Detroit, όπως οι SoledadBrothers, οι Blanche και οι προαναφερθέντες VonBondies, προφανώς πριν πέσει το ξύλο....

Το ολοκαίνουργιο πέμπτο album τους, με τίτλο “GetBehindMe Satan”, θα κυκλοφορήσει στις 6 Ιουνίου, τη στιγμή που το πρώτο single, “BlueOrchid”, ήδη κυριαρχεί στα ραδιοφωνικά airplays. Η ηχογράφησή του έγινε στα Third Man Studios του Detroit και οι τελικές μίξεις του ολοκληρώθηκαν στο Memphis και τη Νέα Υόρκη, ενώ την παραγωγή ανέλαβε και πάλι ο ίδιος ο JackWhite.

Πρόκειται για μια δουλειά που διαφέρει αρκετά από τις προηγούμενες, αποτελούμενη απο δεκατρία νέα τραγούδια, κατά βάση γραμμένα στο πιάνο και την ακουστική κιθάρα, όργανα που χρησιμοποιήθηκαν και στα sessions του album, μαζί με το μπάσο που, μέχρι τώρα, σπάνια εμφανιζόταν στα κομμάτια των White Stripes. Η ενορχήστρωση έχει γίνει με τέτοιο τρόπο που ο ακροατής μπορεί εύκολα να ξεγελαστεί πιστεύοντας πως στην ηχογράφηση συμμετείχε ολόκληρη ορχήστρα!

Αξιοσημείωτο είναι πως μόνο τρία από τα καινούργια τραγούδια βασίζονται στη χρήση της ηλεκτρικής κιθάρας, ενώ κανένα απ’ αυτά δεν έχει παιχτεί ποτέ ζωντανά, πριν την έναρξη της φετινής περιοδείας του συγκροτήματος, που θα τους φέρει – για πρώτη φορά - και στην Ελλάδα.

Αρκετοί που ταξίδεψαν στα μεγάλα festivals του εξωτερικού τα τελευταία χρόνια και είχαν την τύχη να τους δουν live, πραγματικά εντυπωσιάστηκαν από τη σκηνική τους παρουσία, διατυπώνοντας την, συνηθισμένη για την περίπτωσή τους, απορία για το πως μπορούν δύο μόλις άνθρωποι να βγάζουν έναν τέτοιο απίστευτο ηχητικό όγκο, κρατώντας τις αισθήσεις και το ενδιαφέρον του κοινού στο ζενίθ, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της εμφάνισης τους.

Τη φετινή χρονιά, η επιθυμία των WhiteStripes ήταν να παίξουν, καταρχήν, σε πόλεις και χώρες που δεν είχαν επισκεφτεί στο παρελθόν, έτσι το G-Fest 2005 θα έχει την τιμή να παρουσιάσει το κορυφαίο rock’n’rollgroup της εποχής μας, την Τετάρτη, 13 Ιουλίου, στο Ανοιχτό Θέατρο Φαλήρου (Γήπεδο BeachVolley), σε μια συναυλία που θα κλείσει το πρώτο σκέλος της τουρνέ που πραγματοποιούν συνοδεύοντας την κυκλοφορία του “GetBehindMeSatan” και η οποία σίγουρα θα μείνει αξέχαστη σε όποιον την παρακολουθήσει.

THECORAL

Οι Coralσυνεχίζουν την παράδοση που έχει η περιοχή του Merseyside, όσον αφορά στην παραγωγή σπουδαίων rock’n’roll συγκροτημάτων. Το Liverpoolκαι τα περίχωρά του έχουν να επιδείξουν πληθώρα ονομάτων που έπαιξαν βασικό ρόλο στην εξέλιξη της σύγχρονης μουσικής, κατά τη διάρκεια των πέντε τελευταίων δεκαετιών. Οι Beatles από μόνοι τους αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι της pop / rock ιστορίας, ενώ τα μεγάλα groups των 80’s, όπως οι Echoandthe Bunnymen και οι TeardropExplodes βρέθηκαν στην κορυφή του new wave / post punk ρεύματος.

Τα αμέσως επόμενα χρόνια η “πρωτοκαθεδρία” πέρασε, σε μεγάλο βαθμό, στην....απέναντι σκηνή του Manchester, αλλά σημαντικά σύνολα συνέχισαν να βγαίνουν πάντα, με κορυφαίο από αυτά τους Coral.

Σχηματίστηκαν στο Hoylake, μία μικρή παραθαλάσια πόλη που δεν προσφέρει ιδιαίτερες συγκινήσεις στους ντόπιους νέους. Έτσι, το 1996, τα αδέλφια James και IanSkelly, τραγουδιστής / κιθαρίστας και drummer αντίστοιχα, μαθητές Λυκείου ακόμα, αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τον κιθαρίστα LeeSouthall, αφού τον κάλεσαν για τσάι στο σπίτι, παρουσιάζοντάς τον στη μητέρα τους ως....πρόσφυγα από το Κόσοβο!

Τα πρώτα χρόνια της ύπαρξής τους σα συγκρότημα περιορίστηκαν σε πρόβες και τζαμαρίσματα που συνήθως περιελάμβαναν τραγούδια των Oasis και άλλων γνωστών αστέρων του rock’n’roll στερεώματος, πράγμα φυσιολογικό άλλωστε για μια παρέα πιτσιρικάδων. Όμως το 2001, με την κυκλοφορία του πρώτου τους e.p., “ShadowsFall”, τράβηξαν αμέσως το ενδιαφέρον κοινού και κριτικών, αποσπώντας τα κολακευτικότερα σχόλια και ξεχωρίζοντας ανάμεσα από το σωρό των νέων βρετανικών groups. Ονόματα σαν τους Music, τους BritishSeaPower, τους Zutonsξεκίνησαν με πολλή ορμητικότητα και φόρα, αλλά στην πορεία δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, διαψεύδοντας σε μεγάλο μέρος τις προσδοκίες και μοιραία μένοντας έτη φωτός πίσω από τους Coral που συνέχισαν να εντυπωσιάζουν με μια σειρά από εκπληκτικά singles, όπως ήταν τα “TheOldestPath”, “SkeletonKey”, “Goodbye” και “DreamingOfYou”, με το τελευταίο να γίνεται και το πρώτο μεγάλο hit τους.

Παράλληλα, το ομώνυμο ντεμπούτο album τους έγινε δεκτό ως ένα από τα καλύτερα της χρονιάςτου 2002, προκαλώντας το θαυμασμό γι’ αυτό το τόσο νεανικό συγκρότημα που κατόρθωσε να διαμορφώσει ένα απόλυτα προσωπικό ύφος, αντλώντας έμπνευση από ένα σωρό ετερόκλητες πηγές προερχόμενες από το παρελθόν. Ο ήχος τους δε θυμίζει και πολύ, για να μη πούμε καθόλου, τις συνηθισμένες φόρμες της brit-pop, οφείλοντας πολλά στους Beatles, τους Kinks, τους BeachBoys, τους Doors, τους PinkFloyd του SydBarrett, τον CaptainBeefheart και, γενικά, την ψυχεδέλεια των sixties. Όλα αυτά όμως ειδωμένα με μια σύγχρονη και φρέσκια ματιά και δοσμένα με έναν τέτοιο τρόπο ώστε ν’ ακούγονται σαν καινούργιες δημιουργίες και όχι σαν βαρετά αναμασήματα. Απλώς, αυτό που ισχύει για τους Coral είναι πως, όπως χαρακτηριστικά δηλώνει ο JamesSkelly, “η έμπνευση μπορεί να προέλθει απ΄οπουδήποτε, αφού, στην κυριολεξία, βρίσκεται παντού γύρω μας.”

Το 2003, με το δεύτερο επίσημο album τους “MagicAnd Medicine” απλά επιβεβαίωσαν τη θέση τους στην ελίτ της βρετανικής pop / rock σκηνής, προσφέροντας και τρία hit singles απίστευτης ομορφιάς, τα “Don’tThinkYou’reTheFirst”, “PassItOn” και “SecretKiss”.

Πριν από λίγες ημέρες βγήκε στην αγορά η τρίτη δουλειά των Coral, με τίτλο “TheInvisibleInvasion”, ενώ είχε μεσολαβήσει η κυκλοφορία του “NightFreaksAndTheSonsOfBecker” το 2004, ενός album που, κατά βάση, περιείχε b-sides και σπάνιες ηχογραφήσεις.

Σε αυτό το νέο τους βήμα ηχούν σα να έχουν εξερευνήσει ακόμα περισσότερο τις ρίζες των επιρροών τους, παρουσιάζοντας ένα εξαιρετικό album, απόλυτα προσανατολισμένο στο garage, την ψυχεδέλεια και την ιδιοφυή pop των Kinks. Κομμάτια / διαμάντια σαν τα “SheSingsTheMourning”, “SomethingInsideOfMe” και το πρώτο single “InTheMorning”, ελάχιστα σύγχρονα groups έχουν τη δυνατότητα να γράψουν.

Οι Coral δεν διαθέτουν απλά τρομερή ικανότητα στη σύνθεση και την ενορχήστρωση ενός τραγουδιού, αλλά και απαράμιλλη αισθητική.

Η παρουσία τους στο G-Fest, πλάι στους WhiteStripes και τους SonsAndDaughters, αποτελεί μία από τις σημαντικότερες στιγμές του φετινού καλοκαιριού, μιας και πέρα από τα όσα προαναφέραμε, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ανήκουν κι αυτοί σε εκείνη την, σπάνια για τα συναυλιακά δεδομένα της χώρας μας, κατηγορία των νέων ονομάτων που μας επισκέπτονται καθώς διανύουν την καλύτερη, μέχρι τώρα, περίοδο της καριέρας τους.

SONSANDDAUGHTERS

Οι SonsAndDaughters σχηματίστηκαν στη Γλασκώβη της Σκωτίας, το φθινόπωρο του 2001, από την AdeleBethel (φωνητικά, κιθάρα, πιάνο) και την AilidhLennon (μπάσο, μαντολίνο, πιάνο). Σύντομα στο group προστέθηκαν οDavidGow (drums, percussion), ο οποίος είχε γνωριστεί με την Adele όταν βρίσκονταν και οι δύο σε περιοδεία με τους Arab Strap, κι ο ScottPaterson (φωνητικά, κιθάρα), που έπαιζε στην πόλη κάτω από το όνομα March of Dimes.

Το δικό τους όνομα το πήραν από το τραγούδι του BobDylan, “The Times They Are A-Changing”, (“….What you can’t understand / Your sons and your daughters / Are beyond your command….”), ενώ ο….θρύλος θέλει τους τέσσερείς τους να επιδίδονται σε μία ολονύχτια ακρόαση ολόκληρης της δισκογραφίας του JohnnyCash, κατά τη διάρκεια της πρώτης συγκέντρωσής τους, σα συγκρότημα.

Το πρώτο live των SonsAndDaughters πραγματοποιήθηκε στο Note Café της Γλασκώβης, τον Ιανουάριο του 2002, για να ακολουθήσει μια σειρά από εμφανίσεις, είτε σε μικρά festivals, είτε ως support σε γνωστά ονόματα της σύγχρονης μουσικής σκηνής, όπως οι Arab Strap, Throwing Muses, Zephyrs, I Am Kloot, Electrelane, Smog, Dogs Die In Hot Cars, Fiery Furnaces. Όμως η πιο στενή σχέση ήταν εκείνη που αναπτύχθηκε με τους FranzFerdinand, τους οποίους συνόδευσαν, τόσο στη Βρετανική, όσο και την Αμερικανική τουρνέ τους, στα μέσα του περασμένου χρόνου, αποκομίζοντας φυσικά μεγάλη δημοσιότητα, αλλά κι εμπειρίες.

Ακριβώς πριν ξεκινήσουν για τις συγκεκριμένες περιοδείες, επεξεργάστηκαν ξανά στα περίφημα Abbey Road Studios του Λονδίνου το, πρώτο και μοναδικό ως τώρα, album τους, “LoveTheCup”, του οποίου τα original sessions είχαν πραγματοποιηθεί στα Chem 19 Studios, στη Σκωτία. Είχε προηγηθεί το 4-track EP “The Lovers”, το καλοκαίρι του 2002, μια ανεπίσημη κυκλοφορία σε περιορισμένα αντίτυπα, τα οποία κατέληξαν, ως επί το πλείστον, σε χέρια φίλων και γραφεία δισκογραφικών εταιρειών.

Το “LoveTheCup” είναι ένα mini LP, στην ουσία, αφού περιέχει μόνο επτά κομμάτια, μεταξύ των οποίων και το εκρηκτικό “Johnny Cash”, που αποτέλεσε το πρώτο single του δίσκου. Ο ήχος του θυμίζει πολύ περισσότερο αμερικάνικο group, παρά βρετανικό, φέρνοντας στο μυαλό τους Gun Club, τους 16 Horsepower και την PJ Harvey. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα debut albums της περασμένης χρονιάς και, χωρίς αμφιβολία, βάζει τον πήχη πολύ ψηλά, εν αναμονή της επόμενης δουλειάς τους. Μετά την κυκλοφορία του, οι SonsAndDaughters τράβηξαν αμέσως το ενδιαφέρον του μουσικού τύπου, με τελικό αποτέλεσμα την παρουσία τους σε όλες σχεδόν τις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς. Ήδη ο, κάθε άλλο παρά προσβλητικός, χαρακτηρισμός “οι….κολλητοί των Franz Ferdinand ”, που μέχρι πρότινος τους ακολουθούσε, έχει ξεπεραστεί, αφού τα μάτια και γενικά η προσοχή του μουσικόφιλου κοινού, έχουν πια στραφεί για τα καλά πάνω σε μία από τις πλέον ελπιδοφόρες rock’n’roll μπάντες του σήμερα.

Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε η εξαιρετική ολοκαίνουργια δουλειά τους, με τίτλο “TheRepulsionBox”. Πρόκειται για ένα album – δυναμίτη, που αναμένεται να εκτοξεύσει τη δημοτικότητα των SonsAndDaughters στα ύψη. Ήδητοπρώτοsingle, “Dance Me In”,ακούγεταιπαντού….

SUNNYΜΠΑΛΤΖΗ

Η Sunny Μπαλτζή γεννήθηκε στην Καβάλα και σπούδασε σκηνοθεσία στην Αθήνα και το Λονδίνο. Όμως, όπως αποδείχθηκε, η μεγάλη της αγάπη ήταν η μουσική. Δούλεψε ως παραγωγός τόσο στο ιδιωτικό, όσο και στο κρατικό ραδιόφωνο, καθώς και ως DJ σε μερικά από τα πιο γνωστά rock clubs και bars της Αθήνας, όπως τα Berlin, Booze, Camel, Mo Better, Gagarin, La Rocka και Closer Spirits Café.

Στο χώρο της δισκογραφίας πρωτοεμφανίστηκε ως στιχουργός, συνεργαζόμενη με μερικά από τα πιο γνωστά ονόματα στο χώρο της ντόπιας μουσικής βιομηχανίας. “Τσίχλα Δίχως Ζάχαρη” και “Ανεμώνα Του Σικάγου” με το Λάκη Παπαδόπουλο, “Μάγισσες Με Ομπρέλες” με την Αρλέτα, “Παραιτήθηκα” με το Μανώλη Μητσιά, “Το Παλιό Μου Παλτό” με το Χρήστο Δάντη, “Ύποπτη Περιοχή” με την Ελένη Πέτα, “Οι Τίτλοι Του Τέλους” και η “Παράξενη Γιορτή” με το Μιχάλη Χατζηγιάννη, είναι ορισμένα από τα πιο γνωστά τραγούδια των οποίων τους στίχους έχει γράψει η Sunny που, αξίζει να σημειωθεί ότι, ενώ περιέχονται σε albums που, ως επί το πλείστον, γνώρισαν μεγάλη εμπορική επιτυχία, θεωρήθηκαν, από το κοινό και ιδίως τους κριτικούς , ως ιδιαίτερα ποιοτικές και ξεχωριστές στιγμές για τους συγκεκριμένους καλλιτέχνες .

Η ίδια προτίμησε να κρατήσει μια διακριτική στάση απέναντι στα φώτα της δημοσιότητας που, όπως πολύ λογικά θα συμπέραινε κανείς, θα έπεφταν πάνω στο δημιουργό τέτοιων επιτυχιών. Για τη Sunny η επόμενη εκφραστική διέξοδος ήταν η σύσταση ενός καινούριου rock συγκροτήματος , με το όνομα SantaFila.

Το group κυκλοφόρησε ένα και μοναδικό δίσκο στην Ακτή της Sony, το 1995, κατορθώνοντας ν’αποκτήσει ένα μικρό αλλά πιστό κοινό που, παρά τη συνειδητή αποχή τους από το όλο “παιχνίδι” του promotion, με συνεντεύξεις και παρουσιάσεις στην τηλεόραση, το ραδιόφωνο και τα περιοδικά, βρήκε στους SantaFila τα στοιχεία εκείνα, με τα οποία θα μπορούσε να ταυτιστεί ιδεολογικά μα και, κυρίως, συναισθηματικά .

Δυστυχώς, το αναπάντεχο συμβάν του χαμού του εικοσιτριάχρονου κιθαρίστα της μπάντας Γιώργου Νικολαϊδη, έβαλε πρόωρο τέλος στην πορεία τους και στη στενή συνεργασία της Sunny με ορισμένους άλλους μουσικούς, όπως φυσικά γίνεται στα πλαίσια ενός συγκροτήματος .

Η ίδια, από αυτή τη σύντομη περιπέτεια αποκόμισε πολύτιμες εμπειρίες, αλλά και όμορφες αναμνήσεις από τις συναυλίες και την εν γένει δημιουργική συνύπαρξη με τα υπόλοιπα μέλη του group και μετά από ένα διάλειμμα έξι περίπου χρόνων, κυκλοφόρησε το 2001 το πρώτο ουσιαστικά solo album της, με τίτλο “Το Αληθινό Μέγεθος Της Σκιάς Μου”.

Με highlight τη δική της εκτέλεση στο “Άδειο Μου Πακέτο”, που έγινε γνωστό από το Φίλιππο Νικολάου, και μια σειρά κομματιών που, γι’άλλη μια φορά καταδεικνύουν τη στιχουργική δύναμή της, ο δίσκος γνώρισε μια, ίσως αναπάντεχη, εμπορική επιτυχία, επαναφέροντας τη Sunny Μπαλτζή στην επικαιρότητα . Το ραδιόφωνο και τα clubs τίμησαν δεόντως τραγούδια σαν το “Φίδι” και το “Ποιος Σκότωσε Τη Barbie”, δημιουργώντας αναπόφευκτα αυξημένες προσδοκίες για την επόμενη δουλειά της .

Όμως εκείνη, άτομο σεμνό και διακριτικό - και κατά την ίδια μοναχικό – αποτραβήχτηκε για άλλη μια φορά, μέχρι να αισθανθεί τη διάθεση και την ανάγκη να επανέλθει με δημιουργικότητα και κέφι.

Στην ανατολή του 2005, φαίνεται πως αυτή η στιγμή έφτασε και η Sunny είναι έτοιμη να επιστρέψει, έχοντας στα σκαριά ένα ολοκαίνουργιο album και με την υποστήριξη μιας προσφάτως σχηματισμένης μπάντας ,η οποία θα συνεχίσει με το όνομα των SantaFila εκείνη την ιστορία που διεκόπη τόσο άδοξα μερικά χρόνια πριν και όπου συμμετέχουν μουσικοί με ενεργή συμμετοχή στη σύγχρονη εγχώρια rock’n’roll σκηνή, όπως ο Ηλίας Ράπτης , που ήταν και στην αυθεντική σύνθεση του group, o Παναγιώτης Μανδηλαράς και ο Κώστας Πλακούτσης .

Μία περιοδεία σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας θα λειτουργήσει αρχικά ως πρόγευση και στη συνέχεια ως υποστήριξη του νέου υλικού, με αφετηρία τη σκηνή του Gagarin 205 LiveMusicSpace, την Παρασκευή, 25 Φεβρουαρίου, όπου η Sunny Μπαλτζή και οι Santa Fila θα προσπαθήσουν να αποδείξουν ότι υπάρχει χώρος στη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα, για κάποιους ανθρώπους που βλέπουν το rock’n’roll με μια ιδιαίτερη ματιά, με ειλικρίνεια και ίσως και λίγο ρομαντισμό, δικαιώνοντας παράλληλα και τις κριτικές, που στην περίπτωση της Sunny έχουν υπάρξει εξαιρετικά εγκωμιαστικές….

«….Η Sunny Μπαλτζή προχωρεί πέρα από την “υπαρξιακή” θεματολογία του ελληνόφωνου ροκ, πλάθοντας μικρές καθημερινές ιστορίες που άλλοτε αναδίνουν την αιθέρια αύρα του ονείρου και άλλοτε βυθίζονται στον απύθμενο στρόβιλο του ρεαλισμού. Κάτι σαν τα παραμύθια που αιμοδοτούν το ρεμπέτικο και το δημοτικό τραγούδι και που της δίδαξαν τα μυστικά της απλής και συνάμα παραστατικής στιχουργικής, διαχωρίζοντας ακόμη πιο ριζικά τη γραφή της από τις ροκ μανιέρες. Ή μήπως σε τραγούδια σαν κι αυτά του “ToAληθινό Μέγεθος Της Σκιάς Μου” θα’πρεπε να αναζητήσουμε την ουσία του σύγχρονου ροκ? Σκεφτείτε το λίγο αυτό….» (Αργύρης Ζήλος / περιοδικό Δίφωνο )

Τα εισιτήρια έχουν ήδη κυκλοφορήσει και προπωλούνται στο TicketHouse (Πανεπιστημίου 42) και το P.M.W. (Πανεπιστημίου και Πατησίων, γωνία), προς 45 ευρώ, ενώ στο ταμείο την ημέρα της συναυλίας η τιμή θα είναι 50 ευρώ.

Την αμέσως προηγούμενη, Τρίτη, 12 Ιουλίου, οι WhiteStripes θα εμφανιστούν στο Θέατρο Γης, στη Θεσσαλονίκη, σε μια συναυλία που διοργανώνει η EncoreGreekBooking.

Δελτίο Τύπου