MADELEINE PEYROUX

Η BillieHoliday..τουδρόμου

ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΑΘΗΝΩΝ ΑΡΕΝΑ

(Πειραιώς 166, Αθήνα)

Η Madeleine Peyroux για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Η τραγουδίστρια που ξεκίνησε να τραγουδά στους δρόμους και έφτασε να θεωρείται μια από τις κορυφαίες σύγχρονες jazzφωνές, συναντά το Αθηναϊκό κοινό για μια ξεχωριστή συναυλιακή εμπειρία.

Με ζωή σαν κινηματογραφική ταινία, η Madeleine Peyroux τραγουδά και η φωνή της διηγείται ιστορίες ποτισμένες από την υγρασία των δρόμων του Παρισιού. Το 1996, με το πρώτο της album “Dreamland”, εντυπωσίασε τους πάντες με την εύθραυστη ομορφιά της φωνής της αλλά και με την σοβαρότητα με την οποία άγγιζε το jazz υλικό της, αν και ήταν μόλις 22 χρονών!

Ήταν τότε που ένας ανιχνευτής ταλέντων την «ψάρεψε» σε ένα νεουορκέζικο στέκι και την έπεισε να κάνει ένα δίσκο, στον οποίο θα διασκεύαζε Εντίθ Πιαφ, Μπέσι Σμιθ, Πάτσι Κλάιν. Και έτσι από μποέμ μουσικός του δρόμου έφτασε να χαρακτηριστεί από το “Time” ως η πιο «συναρπαστική και περίπλοκη τραγουδίστρια της χρονιάς», αφού προηγουμένως τα μεγαλύτερα έντυπα του κόσμου είχαν προλάβει να την βαφτίσουν «διάδοχο της BillyHoliday”. Ο δίσκος της πούλησε 200.000 αντίτυπα παγκοσμίως –αστρονομικό νούμερο για jazz κυκλοφορία –, αλλά η Madeleine είχε ήδη γίνει αλλεργική με τoν κόσμο της μουσικής βιομηχανίας.

Έτσι, αντί να ακολουθήσει τους κανόνες του εμπορίου και να βγάλει ένα album στα χνάρια του πρώτου, η Peyroux εξαφανίστηκε στην κόσμο της. Μια περιπέτεια υγείας, μια περίοδος ανασυγκρότησης, η επιστροφή στη ζωή των δρόμων, εμφανίσεις σε μικρά bar λίγων τετραγωνικών και ένα δυνατό ένστικτο είναι τα κομμάτια του προσωπικού της παζλ για την συμπλήρωση του οποίου χρειάστηκαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, οκτώ χρόνια.

Στο τέλος του 2004, στα τριάντα της πια, κυκλοφόρησε ένα album μοναδικής ομορφιάς, το CarelessLove, στο οποίο συνυπάρχουν απολύτως αρμονικά το «Dance Me To The End Of Love» του Λίοναρντ Κοέν, το «You’re Gonna Make Me Lonesome When You Go» του Μπομπ Ντίλαν, το «Weary Blues» του Χανκ Γουίλιαμς, το ομώνυμο τραγούδι του CD, επιτυχία της Μπέσι Σμιθ στα τέλη της δεκαετίας του ’20, αλλά και το δικό της «Don’t Wait Too Long».

Η Peyroux ερμηνεύει τα κομμάτια της με έναν απολύτως σύγχρονο τρόπο, ο οποίος όμως εμπεριέχει το μεγαλείο των μαύρων ερμηνευτριών του πρώτου μισού του περασμένου αιώνα. Η ερμηνεία της ακροβατεί ανάμεσα στην jazz και στα bluesενώ διαρκώς μοιάζει να ψάχνει πάνω στις νότες δρόμους που ξεφεύγουν από τα όρια των μουσικών ειδών.

Το Careless Love έχει ήδη σημειώσει υψηλές πωλήσεις παγκοσμίως, αν και παράκαμψε (για την ακρίβεια σνόμπαρε) τους νόμους της δισκογραφικής αγοράς. Μέσα στο καλοκαίρι, μετά την θριαμβευτική της εμφάνιση στο Εδιμβούργο και ενώ ο δίσκος της βρισκόταν σταθερά στο top ten των πωλήσεων στην Αγγλία, η Peyroux εξαφανίστηκε (στην κυριολεξία) ενώ η δισκογραφική της εταιρία της είχε κανονίσει δεκάδες συνεντεύξεις σε μεγάλα έντυπα από όλο τον κόσμο. Όταν, μετά από μέρες, την ανακάλυψε ιδιωτικός αστυνομικός στην Νέα Υόρκη, η Peyroux μήνυσε στην εταιρία της πως δεν σκοπεύει να κάνει τίποτα άλλο για την προώθηση του δίσκου της και πως το μόνο που ήθελε είναι να την αφήσουν ήσυχη για να ετοιμαστεί για την περιοδεία της το φθινόπωρο. Ίσως στο μέλλον οι θεωρητικοί του marketing να την έχουν σαν το απόλυτο παράδειγμα για να στηρίξουν το θεώρημα ότι η πιο αποτελεσματική διαφήμιση είναι η διαφήμιση «από στόμα σε στόμα».

Οι κριτικές για τις live εμφανίσεις της μιλούν για μια εμπειρία καθηλωτική. Η Peyroux με μια κιθάρα και με αυτή τη φωνή τραγουδά με την πεποίθηση ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει με ένα τραγούδι. Δεν έχουμε παρά να αφεθούμε στο «τώρα» της Madeleine Peyroyx κάνοντας μια βουτιά στην αίσθηση του διαχρονικού και του κλασικού. Και σίγουρα κάπου εκεί ψηλά η Billie Holiday θα μας κλείνει το μάτι χαμογελώντας…

______________________________________________

Info:

ΑΘΗΝΩΝ ΑΡΕΝΑ

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 166, ΑΘΗΝΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ 21.00

--------------------------------------------------------------------------------

* εκλεκτικές συγγένειες

Η MadeleinePeyroux τραγουδά στον δίσκο της το “J’ aiDeuxAmours”, το οποίο έχει δώσει τον τίτλο στο τελευταίο album της DeeDeeBridgewater. H οποία DeeDeeBridgewater τραγουδά στον δικό της δίσκο το “Lavieenrose”, το οποίο είχε τραγουδήσει η MadeleinePeyroux στον προηγούμενο δίσκο της “Dreamland”. HDeeDeeBridgewater φθάνει στην Αθηνά λίγες μέρες μετά την εμφάνιση της Peyroux, στις 9 Νοεμβρίου στο Αθηνών Αρένα (και στις 10 Νοεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης)

MadeleinePeyrouxBio

Όταν εμφανίστηκε αρχικά στη μουσική σκηνή το 1996, με το εντυπωσιακό πρώτο της άλμπουμ «Dreamland», η MadeleinePeyroux δέχτηκε έναν πραγματικό χείμαρρο από κριτικές. Οι περισσότερες από αυτές μιλούσαν με ενθουσιασμό για τα smoke-and-whiskey φωνητικά της, συχνά συγκρίνοντας την με την τελευταία, μεγάλη BillieHoliday. Κάποιες άλλες (κριτικές) αναρωτιόντουσαν πως κάποια τόσο νέα μπορούσε να ερμηνεύσει κλασσικά τραγούδια της Holiday, της BessieSmith και της PatsyCline τόσο πειστικά κάνοντας τα να ακούγονται δικά της.

Η Peyroux, μια 22χρονη Αμερικανίδα η οποία είχε ζήσει στο Παρίσι παίζοντας μουσική στο δρόμο, ξαφνικά βρέθηκε στο γρήγορο μονοπάτι της δόξας. Εμφανίστηκε στο LilithFair και σε φεστιβάλ Jazz, ακολούθησαν openingtours σε συναυλίες της SarahMcLachlan και της CesariaEvora, ενώ το άλμπουμ της «Dreamland» πούλησε τον εντυπωσιακό αριθμό των 200,000 αντιτύπων παγκοσμίως. «Ήταν υπέροχο», θυμάται η Peyroux. «Έκανα παραστάσεις με φανταστικούς μουσικούς. Θα μπορούσα να συνεχίσω να τρέχω μ’ αυτό, αλλά αντί αυτού έκανα βήματα προς τα πίσω και ξεκουράστηκα για λίγο».

Ξαφνικά τα ίχνη της χάθηκαν. Βρέθηκε χωρίς δισκογραφική, πέρασε μια περιπέτεια υγείας, όμως ποτέ δεν σταμάτησε να τραγουδάει, επιστρέφοντας στις εποχές που ψυχαγωγούσε τον κόσμο με τις εμφανίσεις στους δρόμους και τις συναντήσεις στα club όλου του κόσμου από το Λος Άντζελες (στη Νέα Ορλεάνη και στην πόλη της Νέας Υόρκης) αλλά στη Δυτική Ευρώπη.

Το 2003 υπέγραψε με την RounderRecordsto 2003 και το 2004 κυκλοφόρησε το CarelessLove. Το γεγονός ότι περίμενε τόσο για κυκλοφορήσει το δεύτερο της άλμπουμ δεν είναι πραγματικά μια τυπική κίνηση καριέρας, όμως και η Peyroux(προφέρεται σαν τη χώρα Peru) δεν είναι μια τυπική καλλιτέχνιδα. Θα μπορούσε κανείς μόνο να ακούσει το CarelessLove για να το καταλάβει. Στο άλμπουμ αυτό συντίθενται αρμονικά, χωρίς όρια ακουστικά blues, countryμπαλάντες, torch κομμάτια και pop σε μια ενθουσιώδη σύνθεση η οποία είναι τόσο κλασσική – όσο και τελείως της εποχής.

Με παραγωγό τον LarryKlein (JonnieMitchell, ShawnColvin), το άλμπουμ γνωρίζει στο κοινό τραγούδια τόσο παλιά όσο το κομμάτι με τον blues τίτλο W.C. Handy’s, (το οποίο είχε γίνει διάσημο με την ερμηνεία της BessieSmith στα τέλη των 1920s), και άλλα όπως το πρόσφατο folky «BetweentheBars» του ElliotSmith. Η Peyroux επίσης καλύπτει υλικό τόσο διαφορετικό όπως το «WearyBlues» του HankWilliams και το «DancemetotheEndofLove» του LeonardCohen.

Όμως ένα από τα τραγούδια που ξεχώρισαν από το άλμπουμ είναι το συνταρακτικό «Don’tWaitTooLong», ένα γνήσιο swing κομμάτι το οποίο συνέθεσε η Peyroux, ο Klein και ο βραβευμένος με Grammy τραγουδοποιός JesseHarris, περισσότερο γνωστός για τη συνεισφορά του στο hit άλμπουμ του 2002 «ComeAwaywithMe» της NorahJones.

Η σχέση της Peyroux με τον Harris μετράει πολλά χρόνια. «Γνώρισα τον Jesse όταν έκανα περιοδεία για το άλμπουμ Dreamland», εξηγεί η Peyroux. «Αρχίσαμε να συνεργαζόμαστε και μετά χάσαμε επαφή για κάποια χρόνια. Επανασυνδεθήκαμε στη Νέα Υόρκη ενώ ήταν στη φάση να κερδίσει ένα Grammy, και έγραψε εκείνο το τραγούδι ενώ καθόμασταν μαζί σ’ ένα παγκάκι στο CentralPark». Αργότερα προστέθηκε και ο Klein στη σύνθεση, ο οποίος χρησίμευσε στην καριέρα της Peyroux ως ένα είδος δήλωσης αποστολής. «Κάποιες φορές πρέπει να τα χάσεις όλα», τραγουδάει, «για να βρεις το δρόμο σου».

Η Peyroux βρήκε ξεκάθαρα το δρόμο της με το “CarelessLove”.

Περισσότερο επικεντρωμένη και πιο ενεργητική απ’ ότι στο “Dreamland”, το άλμπουμ κερδίζει από το χρόνο που έλειπε η τραγουδίστρια, σαν να γύρισε με τη δέσμευση να ηχογραφήσει ανανεωμένη. Αυτή και ο Klein ξεκίνησαν να δουλεύουν μαζί, ο ένας με τον άλλον, στην Καλιφόρνια τον Δεκέμβριο του 2003. Αφού αποφάσισαν το ρεπερτόριο, μπήκαν στο studio με τόσο λαμπερούς μουσικούς όπως ο κιθαρίστας DeanParks, ο LarryGoldings και ο μπασίστας DavidPiltch. « Ο Larry (Klein) με έπεισε ότι θα μπορούσα να ερμηνεύσω τραγούδια του LeonardCohen και του BobDylan με τον δικό μου τρόπο» θυμάται. «Έχει μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με αυτά τα τραγούδια, το ίδιο κι εγώ».

Επίσης η Peyroux έχει ένα μια πολύ προσωπική σχέση με τη γαλλική κουλτούρα. Στο“Dreamland”, διασκεύασετο“La Vie En Rose” τηςEdith Piaf.Στο “CarelessLove” μεταφέρει μια πιο vibrant εκδοχή του “J’aiDeuxAmours”(IHaveTwoLoves”), ένα τραγούδι το οποίο η εκπατρισμένη τραγουδίστρια JosephineBaker τραγούδησε στο συμμαχικό στρατό στη Γαλλία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. «Με πολλούς τρόπους, η JosephineBaker, ενσαρκώνει αυτό το τραγούδι επειδή η ίδια αντιπροσωπεύει τη συμμαχία μεταξύ της Αμερικής και της Γαλλίας κατά τη διάρκεια του πολέμου. Περιέχει τόσο συμβολισμό και είναι σημαντικό να το θυμόμαστε αυτές τις μέρες όπου οι διεθνείς σχέσεις είναι τεταμένες» λέει η Peyroux.

Γεννημένη στη Τζώρτζια, η Peyroux μεγάλωσε στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη. Πολύ γρήγορα ασπάστηκε στη γαλλική κουλτούρα και ξεκίνησε να τραγουδάει με γκρουπ από ταλαντούχους μουσικούς του δρόμου στο LatinQuarter, περιλαμβάνοντας τους RiverboatShufflers και τους TheLostWanderingBluesandJazzBand, με τους οποίους έκανε περιοδεία στην Ευρώπη. Αρκετά χρόνια αργότερα, την εντόπισε σ’ ένα club της Νέας Υόρκης ο YvesBeauvais της AtlanticRecords, στον οποίο τελικά υπέγραψε και ο οποίος έκανε τη συμπαραγωγή του “Dreamland”.

Όλες οι αρχικές κριτικές οι οποίες δέχτηκε το “Dreamland” επικεντρώνονταν στην ομοιότητα με την BillieHoliday. « Όπως η Holiday», έγραψε το περιοδικό Time, «η Peyroux έχει μια γλυκόπικρη, πληγωμένη alto φωνή, καθυστερεί και γλιστράει πάνω στις νότες, βρίσκοντας συναισθήματα στο αργό, λυπημένο, ξεθωριασμένο παρά στο προφανές φωνητικό ξέσπασμα». Όμως οι σκεπτόμενοι κριτικοί σημείωσαν ότι η Peyroux δεν μιμούνταν τη LadyDay. Όπως δήλωσε ο πιανίστας CyrusChestnut, ο οποίος έπαιξε στο “Dreamland”, «η Peyroux έχει να πει τη δική της ιστορία, με τη φωνή της, την καρδιά της, το πνεύμα της».

Με το “Careless Love”, η Peyroux αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι είναι μια γνήσια ερμηνεύτρια και ότι μπορεί να δεχτεί ανοιχτά τραγούδια από προηγούμενες εποχές, μια καλλιτέχνιδα η οποία βάζει σε αυλάκια την παλαιομοδίτικη jazz και τα blues με αυστηρή ακρίβεια. «Νιώθω πολύ τυχερή που είμαι μέρος μιας παράδοσης σύνθεσης τραγουδιών που αντέχουν στο χρόνο», λέει η Peyroux. «Κάναμε κάτι που μας έδινε ωραία αίσθηση. Ελπίζω να αγγίξαμε μια χορδή των ανθρώπων». Με τον γλυκό, μαγευτικό του ήχο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το “Careless Love” πέτυχε ακριβώς αυτό.

Δελτίο Τύπου