MyBlogBook #49 09/12/2008

Αμηχανία…

Από το «τεύχος» 40 του MyBlogBook είχα δηλώσει ότι σήμερα Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008, στην προτελευταία πια εμφάνιση της στήλης αυτής στο Atraktos, θα έκανα έναν απολογισμό της παρουσίας της στο περιοδικό. Για δες, όμως, καιρό που διάλεξα… Αισθάνομαι λίγο «άκυρος» αυτή τη στιγμή, με τη δεδομένη και απίστευτη κατάσταση στους δρόμους, με την πέρα από κάθε φαντασία δολοφονία του 15χρονου μαθητή, να κάθομαι να γράφω για το τι περίμενα από το MyBlogBook και το τι έγινε. Ούτε που με νοιάζει, ούτε που σας νοιάζει φαντάζομαι. Αλλά διότι αυτή η στήλη ξεκίνησε «με στόχο να γράψω αυτό που πραγματικά επιθυμώ, χωρίς να στοχεύω στην ικανοποίηση του αναγνωστικού κοινού» (MyBlogBook #1), θα τον κάνω τελικά τον απολογισμό, μόνο από υποχρέωση στην ίδια τη στήλη, που ήταν συνεπής κάθε εβδομάδα στην παρουσία της και στη θεματολογία που εξαρχής είχε θέσει. Απλά, ως ελάχιστη τιμή στην υπάρχουσα κατάσταση, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να αφιερώσω το κείμενο στη μνήμη του μαθητή, αλλά και στους απλούς πολίτες της χώρας που χωρίς να φταίνε σε τίποτα, έχει καταστραφεί τις τελευταίες τρεις ημέρες το υστέρημά τους ή έχουν χάσει τις θέσεις εργασίας τους λόγω κατεστραμμένης επιχείρησης…

Ιστορικό…

Το MyBlogBook σαν στήλη δεν ήταν έμπνευση της στιγμής. Το αποφάσισα να το κάνω όταν ήμουν στο Λονδίνο πέρυσι τα Χριστούγεννα, αλλά κατά καιρούς μου είχε δημιουργηθεί η ανάγκη να έχω μια δική μου στήλη όπου θα μπορούσα να σχολιάσω και θέματα επικαιρότητας, πέρα από τα μουσικά. Έτσι, κάποτε είχα σκεφτεί να ξεκινήσω μια στήλη με το ανεκδιήγητο όνομα «ΜουσικοΤριτηκές» (!!!) που θα έβγαινε κάθε Τρίτη (και αυτή) και θα είχε κριτικές δίσκων, αλλά και γενικότερα θέματα. Επίσης, πέρασε από το μυαλό μου και η δημιουργία ενός blog, αλλά για τους λόγους που αναφέρω στο πρώτο MyBlogBook #1 δεν αποφάσισα να το κάνω.

Το όνομα…

Η λέξη MyBlogBook εκτιμώ ότι είναι προφανές πώς προέκυψε. Εδώ και πάνω από ένα χρόνο που έχουμε «φάει στη μάπα» τις ιστοσελίδες «κοινωνικής δικτύωσης», με είχε πιάσει τότε (αλλά συνεχίζω και σήμερα να την έχω) μια αντίδραση για τις ιστοσελίδες τύπου My Space, Facebook, ακόμα και για τα Blogs και την πληθώρα τους (τα τελευταία όμως τα αποδέχομαι πλήρως και επικροτώ την ουσιαστική παρουσία τους, ειδικά στο τρέχον θέμα της επικαιρότητας). Έτσι, το όνομα προέκυψε ως μια μίξη των παραπάνω αγγλικών λέξεων. Πήρα κάτι από κάθε μια…

Συνέπεια…

Ένα πρώτο ερώτημα της στήλης ήταν το αν θα κατάφερνε να έχει σταθερή παρουσία στο περιοδικό. Για μένα, το ζήτημα της συνέπειας σε κάτι εθελοντικό είναι ουσιαστικό. Αλλιώς είναι άκυρο. Δηλαδή, δεν θεωρώ ότι επειδή κάνω κάτι εθελοντικά πρέπει να είμαι ασυνεπής ως προς τον εθελοντικό μου ρόλο. Τη δική μου συγγραφική έμπνευση (λέμε τώρα) ήθελα να ικανοποιήσω, θα το έκανα μόνο όταν γούσταρα; Μα αφού γι αυτό το έκανα… Τελικά, η στήλη κατάφερε το ακατόρθωτο μέχρι στιγμής, αν λάβω υπόψη μου και τις υπόλοιπες στήλες που κατά καιρούς έχουν εμφανιστεί σε ανάλογα με το Atraktos περιοδικά. Εμφανίστηκε για 50 συνεχόμενες Τρίτες, από τις 8 Ιανουαρίου 2008, μέχρι και την άλλη Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008, χωρίς καμία διακοπή, ούτε σε αργία, ούτε για καλοκαίρι. Μοναδικό «παράπτωμα»; Το ότι δεν είχα προβλέψει πως κατά την παραμονή μου στην Μπρατισλάβα δεν θα είχα πρόσβαση σε ελληνική γραμματοσειρά (χαιρετίζω το φίλο μου το Γιώργο, μόνιμο κάτοικο πια της πρωτεύουσας της Σλοβακίας). Έτσι, εκείνη την Τρίτη 26 Αυγούστου 2008, το MyBlogBook ήταν μεν ανεβασμένο πρωί πρωί, όπως κάθε Τρίτη, αλλά άδειο από θέματα. Τα θέματα ανέβηκαν τελικά την επόμενη μέρα, οπότε και είχα επιστρέψει Θεσσαλονίκη. Ο στόχος λοιπόν επετεύχθη: κάθε Τρίτη πρωί ήξερε ο αναγνώστης ότι θα δει τη στήλη ανεβασμένη στο περιοδικό. Το τι ξενύχτι όμως έριξα για να το πετύχω αυτό δεν περιγράφεται…

Αναγνώστες…

Ποιοι ήταν όμως οι αναγνώστες; Αν και εξαρχής είχα δηλώσει ότι η στήλη δημιουργήθηκε κυρίως για να πω και εγώ το «δικό μου», δεν μπορώ να κρύψω πως μου άρεσε όταν μάθαινα ότι κάποιος με διάβαζε. Πάντως δεν είχα και κανένα τεράστιο feedback. Οι φίλοι μου με διάβασαν με το παραπάνω, όπως και κάποιοι άνθρωποι του μουσικού χώρου που δεν το περίμενα να «συντονίζονται» στο Atraktos για το MyBlogBook. Υβριστικά mail δεν έλαβα, μόνο μερικά (ελάχιστα δηλαδή) που με επικροτούσαν για κάποιες απόψεις μου. Θα προτιμούσα να έκανα μέσω mail κάποιες συζητήσεις με αναγνώστες για μερικές απόψεις μου, αλλά δεν τα έβαψα και μαύρα…

Θεματολογία…

Η θεματολογία του MyBlogBook ήταν μια περίεργη μίξη πολιτικής, μουσικής, εργασιακής και ταξιδιωτικής επικαιρότητας. Δεν υπήρχε συγκεκριμένο πλάνο, μόνο κάποια θέματα που σκεφτόμουνα κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Εκνευριστικό ήταν, λόγω της ανοργανωσιάς μου, όταν ξεχνούσα να γράψω κάποιο θέμα που όλη τη βδομάδα είχα στο μυαλό μου. Ή που κάποιες φορές ξεκινούσα για τρία τέσσερα θέματα, αλλά στην πορεία ασχολιόμουν μόνο με ένα. Σε αυτή την περίπτωση την «πατούσαν» συνήθως οι δισκοκριτικές, οι οποίες εξαρτήθηκαν τελικά πολύ από το μέγεθος της θεματολογίας. Τα θέματα του MyBlogBook λοιπόν ήταν:

• Γράφτηκαν 248 παράγραφοι με ξεχωριστό τίτλο η κάθε μια
• 56 ήταν για δισκοκριτική
• 44 για συναυλίες που παρακολούθησα
• 38 γενικά για μουσική (διοργάνωση συναυλιών και άλλα)
• 34 για πολιτική (τα 8 από αυτά ήταν για περιβαλλοντικά θέματα)
• 22 για γενικά θέματα
• 17 για δημοσιογραφία (μαζί με εφημερίδες και περιοδικά)
• 14 για σινεμά
• 10 για ταξίδια
• 10 για συγκοινωνίες
• 3 για ραδιόφωνο
• δημοσιεύτηκαν 228 φωτογραφίες
• γράφτηκαν περίπου 50.000 λέξεις
• μόλις μια φορά έγραψα εκτός MyBlogBook, μια συνέντευξη.

Από εδώ και πέρα…

Το μόνο που απομένει είναι το MyBlogBook #50 την Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008. Εκεί θα παρουσιάσω τα αγαπημένα μου άλμπουμ για τη χρονιά που τελειώνει. Μετά; Θα συνεχίσω την παρουσία μου εδώ στο περιοδικό, για ένατη συνεχόμενη χρονιά, ξανά πάλι σε περιστασιακές δισκοκριτικές και reviews συναυλιών. Μπορεί να «χτυπήσω» καμιά φορά και με κανένα άρθρο, αλλά όχι MyBlogBook. Η στήλη ήταν μια ωραία εμπειρία για μένα, θα μείνει στη μνήμη μου ως κάτι που χαρακτήρισε το 2008 μου, αν μείνει στο νου και κανενός αναγνώστη, θα είμαι πιο ικανοποιημένος…

• Για σχόλια πατάς πάνω στο όνομά μου και μου στέλνεις e-mail.

* Τα logos που παρουσιάζεται σήμερα είναι δουλειά της γραφίστριας Μαρίας Παυλίδου, τα οποία «απέρριψα» για να επιλέξω αυτό πάνω πάνω (το οποίο είναι φυσικά της Μαρίας).

Κώστας Παπασπυρόπουλος