Home
News
Foreign Office
Local
Ελληνική
Metal
Punk/hc/emo
Live
Συνεντεύξεις
Cinefreak
Θέατρο/χορός
Books, magz
Τι παίζει, που
Special
Aρθρα
Mp3s/Video
Atrakt-ed
Links
 
Αναζήτηση

 

OUR LOVE TO ADMIRE

INTERPOL

05/09/2007

Σεπτέμβριος και εμείς θα μιλήσουμε για το «ιουλιανό» δίσκο των Interpol. Παράπονα για κωλυσιεργία στον διαμορφωτή προγράμματος εξεταστικής στην απροσδιόριστη σχολή που φοιτώ. Κάπου λοιπόν ανάμεσα σε εργατικό και σε ευρωπαϊκό δίκαιο, “Our love to admire, τρίτος απόγονος των Interpol, μαμούθ, ζαρκάδια και άλλα συμπαθή κερατοφόρα ζωάκια,που σίγουρα ενθουσιάζουν τον φυσιολάτρη αρχισυντάκτη μας. “Turn on the bright lightsυποστηρίζουν οι μισοί-στα polls για την καλύτερη τους δουλειά- ,“Our love to admire” οι υπόλοιποι. Ρέπω προς τους δεύτερους, αν και πάντα για αδιευκρίνιστους λόγους-προτιμώ τους Editors (μάλλον λόγω υπνωτιστικής εμφάνισης προ διετίας στο Rockwave).

Κάπου λοιπόν στον τρίτο δίσκο οι Interpol αποφάσισαν ότι θέλουν να προσλάβουν παραγωγό, επέλεξαν τον Rick Costey που είχε επιληφθεί των δυο τελευταίων δίσκων των Muse αλλά και του τελευταίου των Franz Ferdinand, αφού όπως δήλωσε σε συνέντευξή του ο κιθαρίστας Daniel Kessler «Θέλαμε να δούμε πως θα πάει αν αφήσουμε και κάποιον άλλον να συμμετάσχει στη διαδικασία». Προφανώς πήγε καλά, και οι κριτικές για το “Our love to admire” δεν ξεκίνησαν με τη αγαπημένη επωδό-καραμέλα περί αντιγραφής των Joy Division, αλλά πλέον ο διεθνής τύπος θεωρεί ότι οι ίδιοι επιδρούν στον ήχο πολλών εκ των απείρων πρωτοεμφανιζόμενων ομάδων που θέλουν να λέγονται συγκροτήματα.

Εκτός λοιπόν από παραγωγό, οι Interpol εισήγαγαν τα keybords στη ζωή τους, πρόσθεσαν τα σταθερά κιθαριστικά τους μοτίβα και τους αινιγματικούς στίχους του Banks-στην πιο αινιγματική τους μορφή ως τώρα-, με αποτέλεσμα ένα δίσκο που ενώ κάποια από τις φορές που θα το ακούσεις μπορεί να σε κάνει να βαρεθείς, είναι όντως δείγμα εξαιρετικής μουσικής δημιουργίας. Ιt’s time we give something new a try…δηλώνουν στο No Iin threesomeπου είναι για μένα το πιο όμορφο κομμάτι του δίσκου, με απροσδιόριστη επιλογή τίτλου που θα παρέπεμπε περισσότερο σε punk/screamo μπάντα και με κατά γενική ομολογία πολύ ωραίους στίχους που αν διανύετε ρομαντική περίοδο θα σας συγκινήσουν αναμφίβολα. Το Pioneer to the fallsανοίγει αποφασιστικά το δίσκο με εκπληκτική μελωδία μαζί με την μετά από τρία χρόνια επανακρόαση της βαρύτονης και παρεξηγημένης φωνής του Paul Banks, ενώ το βασικό single The Heinrich Maneuver ξεχειλίζει από ενέργεια αναρωτούμενο «how are things on the west coast». Το τελευταίο μαζί με το Mammoth είναι τα κομμάτια με την πιο «διασκεδαστική» διάθεση ,ενώ ο όλος δίσκος έχει ίσως κάτι από R.E.M. αλλά διαπνέεται και από έναν post-rock αέρα που μάλλον είναι και το στοιχείο που κάνει τη διαφορά από τα προηγούμενα και κεντρίζει τόσο το ενδιαφέρον (μου). Μια σχετική κατάθλιψη που ενδεχομένως σε πιάνει με το Wrecking ball”, την μετατρέπει σε τέρψη το Thelight house, κομμάτι που κλείνει αριστουργηματικά και experimental-ιστικά το δίσκο.

Σε κάθε περίπτωση, δεν δημιούργησαν αυτό το άλμπουμ για να επιδείξουν διαφορετικότητα και ριζοσπαστική αλλαγή σε σχέση με το παρελθόν, αλλά χρησιμοποίησαν το μέχρι τώρα στρωμένο έδαφος τους, για να σταθεροποιήσουν τη μουσική τους και να δημιουργήσουν την πιο στέρεη και συνειδητοποιημένη δουλειά τους. Πλέον επίσημα μπορούμε να περιμένουμε κι άλλα από τους Interpol, αφού παρότι έδωσαν μια μικρή εντύπωση με το «Antics», ότι μπορεί και να έπαιρναν την κάτω βόλτα, τελικά επέστρεψαν με κάτι απρόσμενα και κατά πολύ καλύτερο

"Through the storms and the light/ Baby, you stood by my side/ And life is wine/ But there are days in this life/ When you see the teethmarks of time/ Two lovers divide." – “Νο I in threesome”

Κάλλια Κακαλέτρη

Foreign Office
DELTA MACHINE
DEPECHE MODE
AMOK
ATOMS FOR PEACE
THE POLITICS OF ENVY
MARK STEWART
HE GETS ME HIGH
DUM DUM GIRLS
HOUSE OF BALLOΟNS
THE WEEKND
Let England Shake
PJ Harvey
FROM THE STAIRWELL
THE KILIMANJARO DARKJAZZ ENSEMBLE
ANTHROPOMORPHIC
THE MOUNT FUJI DOOMJAZZ CORPORATION
SENTINELS OF HELIOSPHERE
SOLAR TEMPLE SUICIDES
THE FOOL
WARPAINT