Let England Shake PJ Harvey 20/04/2011

Είναι μια περίοδος στην καριέρα κάθε σοβαρού καλλιτέχνη που δεν ακολουθεί την περπατημένη οδό “βγάζω ένα δίσκο επιτυχία και ξανά και ξανά αναμασάω τα ίδια” κατά την οποία αποφασίζει να αφήσει αισθηματισμούς και συναισθήματα στην άκρη και ρίχνει το βάρος της έμπνευσης και του ταλέντου του σε κάτι ουδέτερο. Τώρα μην μου ζητήσετε να σας αναφέρω άλλες παρόμοιες περιπτώσεις όπως είναι αυτή της PJ Harvey σε τούτο τον δίσκο διότι θα σπάσω το κεφάλι μου και θα βρώ σίγουρα μερικές με τις οποίες όμως θα είναι άδικο να μπείς στην διαδικασία σύγκρισης. Το θέμα είναι οτι αυτό το δισκάκι δεν είναι για ραγισμένες καρδιές και στιγμές όμορφου ξημερώματος με το repeat πατημένο. Η PJ Harvey το ρίχνει στην ιστορία (το ουδέτερο που λέγαμε) και την πολιτική της χώρας της και δημιουργεί μουσική και τραγούδια που κατα την ταπεινή μου γνώμη σύντομα θα μπουν στο ράφι της δισκοθήκης και θα ξεχαστούν με την καλή έννοια όμως.

Και τι εννοώ;
Πώς έχουμε στο μυαλό μας για παράδειγμα τον Μάνο Λοΐζο ο οποιός έχει ασχοληθεί και με πολιτικά τραγούδια αλλά έχει γράψει ένα σωρό πανέμορφα τραγούδια με ερωτισμό, κάπως έτσι σου βγαίνει για αυτό το δισκάκι και η PJ. Και ειλικρίνα δέν θέλω να συγκρίνουμε καταστάσεις, αλλά αυτο που θέλω να σας δώσω να καταλάβετε είναι το εξής με μια απλή ερώτηση για την παραπάνω σύγκριση:
Πόσο συχνά βάζουμε τον δίσκο με τα τραγούδια του Μάνου και την ποίηση του Ναζίμ Χικμέτ στο cd player και πόσο συχνά τα αντίστοιχα τραγούδια του Μάνου Λοΐζου με την φωνή της Χάρις Αλεξίου;
Σαφέστατα σε όλες τις περιπτώσεις ο καλλιτέχνης δiνει το είναι του και δημιουργεί κάτι το ενδιαφέρον, αλλά με διαφορετικό αποτέλεσμα βάσει των αναγκών που έχει να εκφράσει την φάση που περνάει. Έ λοιπόν κάπως έτσι θα είναι και το όλο θέμα με αυτό το δισκάκι της PJ Harvey…μέχρι το καλοκαιράκι δεν θα ακουστούνε άλλο….άντε το πολύ πολύ σε κανα αφιέρωμα αν κάνουμε εδώ στο Souel Radio για αυτήν την μεγάλη τραγουδίστρια που κλείστηκε σε μια εκκλησία στο Dorset για ενάμησι μήνα και ηχογράφησε το υλικό που απο ότι είπε δούλευε μόνη της για μια πενταετία.

Τώρα αν με ρωτάτε να ξεχωρίσω κομμάτια για να ακούσετε και να πάρετε μια ιδέα θα σας έλεγα τα εξής:
All and Everyone
England
On Battleship Hill
The Last living Rose

Τάσος Φιλόπουλος