LIE DOWN IN THE LIGHT BONNIE PRINCE BILLY DRAG CITY 08/10/2008

O αξιοσέβαστος Will Oldham αποτελεί μια κυρίαρχη φιγούρα στο χώρο του ανεξάρτητου αμερικάνικου ροκ. Προσωπικά για μένα αποτελεί έναν από τους αγαπημένους μου μουσικούς, ο οποίος κατάφερε να με κάνει να κλάψω όταν τον πρωτοείδα live – θυμήσου εντυπώσεις κάνοντας κλικ εδώ -(μαζί με τον Phil Shoenfeld, σε μια βραδιά, σαν αυτές που κάποτε τολμούσε η Hitch-Hyke)

Εδώ και δύο δεκαετίες κινείται μέσα στην πολυτέλεια της απλότητας και της συναισθηματικής φόρτισης της μουσικής του. Πολυτέλεια που μετουσιώθηκε μέσα σε ονόματα όπως palace, palace blues, palace brothers … ώσπου πριν λίγα χρόνια βγήκε από τα παλάτια και κινείται πιο πριγκιπικά υπό το όνομα Bonnie “Prince” Billy . Και με αυτή την ιδιότητα κάνει τουλάχιστον ένα διάγγελμα το χρόνο (aka κυκλοφορία δίσκου), μερικές φορές και με εκλεκτή παρέα – συνεργασία ( tortoise στο πιο πρόσφατο…).

Μερικές φορές όμως κάποια πράγματα προσδιορίζονται από την αρχή της αδράνειας… δηλαδή ότι και χωρίς να κάνεις κάποια επιπλέον προσπάθεια… εξακολουθείς και κινείσαι… Έτσι και στο καινούριο άλμπουμ του Will Oldham… απλώς κινείται… μέχρι που κάθεται να ξαποστάσει, και ονομάζει τον δίσκο του Lie Down In The Light ..

Εγώ είμαι κολλημένος… και αγοράζω ότι βγάζει…αλλά δημοσιοποιώντας τις απόψεις μου για την καινούρια του κυκλοφορία… θα μπορούσα να τις συνοψίσω σε μία.. «δείτε πρώτα αν σας λείπει κάτι από τα παλιότερα … και μετά αγοράστε τούτο..». Σκληρό για έναν καλλιτέχνη που δεν πρέπει ποτέ να μας απογοητεύει; Αν όμως είστε fellow – listener τότε να μερικά στοιχεία για να προσθέσετε στο πάνθεον των απόψεων σας για τον will Oldham. O ήχος είναι κρυστάλλινος, ευχαριστιέσαι την χορδή που πάλλεται, το φύσημα μέσα στο κλαρινέτο, τα βουρτσάκια στα τύμπανα, την ανάσα που βγαίνει από τα ρουθούνια. Στην παραγωγή είναι ο Mark Nevers (Lambchop, Calexico).

Χρειάζεσαι σπαρακτικά στοιχεία από συγκλονιστικές ερμηνείες; Εδώ δεν έχει πολλά, ίσως όμως εκεί που ψάχνει να βρει το παζλ της ζωής στο where is the puzzle μπορεί να ανατριχιάσεις (και η όλη ενορχήστρωση είναι σούπερ, σε ένα από ομορφότερα τραγούδια του 2008). Κάτι εξίσου καλό υπάρχει και στο κομμάτι So everyone, με ένα ξεκάθαρο λυπητερό κτύπημα της ακουστικής κιθάρας, σε μια εξέλιξη από την απογοήτευση στην ελπίδα. Ότι είναι ποιητής δεν το χρειάζεσαι να στο πούνε. Κεντάει πάντα με τις φράσεις και με απόλυτα παραστατικό έως σουρεαλιστικό τρόπο…(willow trees bend, but I will never bend, I will never lay down, for every man alive there is a fire… ή στην απλότητα… I like the place where the night does not mean an end, where smile break free and surprise is your friend..). Τραγούδια για τη φιλία, την αγάπη, τη ζωή και την θεϊκή παρουσία (ακόμα και το εξώφυλλο έχει βιβλική απεικόνιση).

Κυριάκος Σκορδάς