FRANZ FERDINAND FRANZ FERDINAND DOMINO 04/03/2004

Το όνομα FRANZ FERDINAND που γρήγορα έγινε “όνομα”. Πριν λίγους μήνες μου έλεγε για αυτούς με πολύ θετικά σχόλια ο Βασίλης ο Σίντος, διάβασα και κολακευτικά σχόλιασε ξένα περιοδικά. Ήμουνα όμως επιφυλακτικός. Τα ξέρουμε αυτά τα κόλπα, αλλά ο Σϊντος δεν είναι καθόλου ευκολόπιστος, οπότε κάτι θα υπάρχει πίσω από το hype.

Περίμενα λοιπόν να έρθει στο δισκάδικο και πήγα και τα έσκασα τα ευρώ. Πρώτη διαπίστωση…πολύ ακριβό, τι κάνουν εκεί στη Domino, και στην εισαγωγική της εδώ; Δηλαδή ένας δίσκος με ελάχιστο artwork, που κυκλοφορεί στην Ελλάδα από πολυεθνική δεν δικαιολογείται να είναι 4 ευρώ ακριβότερο (1,5 χιλιάρικο να μην ξεχνιόμαστε) από τους άλλους δίσκους.

Τέλος πάντων η γκρίνια αφορά την τσέπη μου. Η γνώμη μου αφορά εσάς. Και η γνώμη μου είναι: Δικαίως ο ντόρος για τους FRANZ FERDINAND και σε τελική ανάλυση τα αξιζουν τα λεφτά τους.

Οι τέσσερις Σκοτσέζοι δίνουν ένα κράμα φρέσκων συνθέσεων ανακατατωμένων ποπ και ροκ ήχων αλλά με μαεστρία, με τέχνη που σήμερα εκφράζεται ως art-pop. Η μαεστρία έχει να κάνει στα πολύ καλά φωνητικά, στα πολλά υποστηρικτικά όργανα για τον ήχο και στα αρκετά ηλεκτρονικά βοηθήματα για το γέμισμα. Στον έντονο ρυθμό σε τέτοιο βαθμό που μου θύμισε τους Rapture ή τους Καταλανούς Sidonie, καθώς συχνά μπαίνει και groovy τόνος.

Μπορώ να σας πω ότι όταν ξεκίνησε ο δίσκος με το jacqueline, ο ήσυχος τρόπος αλά Hefner με μπέρδεψε από ό,τι είχα ακούσει. Μετά όμως εξελίσσεται ένα πολύ όμορφο τραγούδι. Ασφαλώς ξεχωρίζει το αρκετά πιο γνωστό take me out, το this fire, το darts of pleasure και το πιο καλό στα γούστα μου με αριθμητικό τίτλο 40’.

Ο τρόπος παιξίματος στις κιθάρες είναι αξιοσημείωτος καθώς είναι έντονα ηλεκτρικός και με μονόχορδη παρουσία με οξύ ήχο. Κάπου κοντά στους Kinks. Επίσης κάποιες εισαγωγές μου έφεραν στο νου τους Madness για το φασαριόζικο τρόπο που ξεπετάγονται. Όμως αυτό που τους ξεχωρίζει τους FRANZ FERDINAND είναι μια φειδωλή αυθάδεια κοντά ακόμη και στο garage punk όπως κάνουν οι Nomads ή οι International Noise Conspiracy, φανερό αυτό στο κομμάτι cheating on you και στο darts of pleasure. Παρόλα αυτά η εντύπωση που μένει είναι ότι πρόκειται για δίσκο ξεσηκωτικό, και για χορό ακόμη και για τσίτωμα της έντασης.

Αναμφίβολα από τους δίσκους που θα θυμηθούμε και στο τέλος του 2004, άσχετα με την εξέλιξη των Ολυμπιακών Αγώνων.

Κυριάκος Σκορδάς