THE HORRORS 10/6/2009 GAGARIN 205 23/06/2009

’Όταν προ διετίας είχε κυκλοφορήσει το Strange House ,είχε δημιουργηθεί μια ανεπαίσθητη αναταραχή στα ελληνικά εδάφη-σε αντίθεση με τα βρετανικά όπου είχαν ήδη μετακινηθεί τεκτονικές πλάκες-αλλά τίποτα περισσότερο από τον ενθουσιασμό της παρθενικής ανακάλυψης, που με στόμφο παινεύονται οι υπερψαγμένοι μουσικογραφιάδες της πλάκας στους επίμαχους κύκλους των συζητήσεων, όπου ο στόχος βέβαια δεν είναι άλλος από το να σημαδέψεις με ακρίβεια, ώστε να βγάλεις το μάτι (ή καλύτερα το αυτί) του άλλου αποτελεσματικότερα.

Όταν ήρθε το Primary Colors , εκείνοι που ακόμα δεν είχαν πάρει χαμπάρι ότι προϋπήρχε το Strange House, ταρακουνήθηκαν μέχρι το κόκκαλο, γιατί ναι, οι Horrors ήταν ένα καλό άλογακι για να ποντάρουμε όλες μας τις ψωνισμένες προσδοκίες για φέτος. Γι’αυτό και τον ερχόμενο Δεκέμβρη το Primary Colors θα σουλατσάρει ακούραστο στις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς.

Όταν εν τέλει οι Horrors πέρασαν την πόρτα του πολυπαθούς αθηναϊκού venue, έκανε πολλή ζέστη. Τόση ζέστη που αναρωτιόσουν πώς μπορεί να την πάλευαν εκείνοι οι μπροστά και αν κατά τη μέση του live θα άρχιζαν να ταβλιάζονται ο ένας μετά τον άλλον. Οι Exposed By Observers είχαν ήδη παίξει και οι Phoenix Catscratch ,τους οποίους εμείς εκτιμούμε για την ώρα, είχαν επίσης τελειώσει και παρότι οι απόψεις διίστανται ακόμα γι’ αυτούς ως νέο entry,σίγουρα τραβούν την προσοχή με τη σκοτεινή αισθητική τους.

Η προσέλευση ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητική και το έμψυχο δυναμικό αρκετά ετερόκλητο. Οι Horrors άργησαν να βγουν ,αλλά δεν άργησαν καθόλου να τα μαζέψουν όλα και να φύγουν μετά από μόλις πενήντα(?) λεπτά. Έπαιξαν το Primary Colors στο σύνολο του μείον δύο, αν δεν κάνω λάθος και περιφρόνησαν το αριστουργηματικό Strange House, στριμώχνοντας το στο encore, όπου ερμήνευσαν το Count In Fives, Gloves και Sheena is a parasite. Και τότε ήταν και οι μόνες στιγμές που επανέφεραν το garage στο χώρο και έδωσαν μια μικρή αποζημίωση σε όσους πήγαν να τους δουν ορμώμενοι από τον πάλαι ποτέ βρώμικο ήχο τους.

Το υπόλοιπο live κύλησε από βαρετά εως πολύ βαρετά, λίγο πιο αξιοπρεπώς απ’οσο θα χρειαζόταν για να μας δώσουν αφορμή να τους αποκηρύξουμε ως live performers. Σαν εικόνα, η post-punk revival αισθητική που περιμέναμε ήταν κάπου αλλού και τα 22 χρόνια του Faris Badwan που φωνάζουν ανωριμότητα όταν προσέχει κανείς το πρόσωπο και την κινησιολογία του, του καταστρέφουν το σχέδιο να περάσει στις συνειδήσεις μας τους Horrors σαν κάτι νέο που ανασύρει μεν μια καλοδιαλεγμένη παλιατζουρία, αλλά ταυτόχρονα ελπιδοφόρο.

Παρότι οι περισσότερες γνώμες επαίνεσαν το συγκεκριμένο live, για μας και για άλλους 4-5 maximum,οι Horrors ήταν κάτω, πολύ κάτω, των προσδοκιών.

Κάλλια Κακαλέτρη