The Pogues, Babyshambles, Social Distortion, Gogol Bordello, Flogging Molly, The All-American Rejects, The Gaslight Anthem 13/6/2009 Palasharp, Milano, Italy 25/06/2009

Rock In Idro

Palasharp, Milano, Italy

Σάββατο13/06
The Pogues
Babyshambles
Social Distortion
Gogol Bordello
Flogging Molly
The All-American Rejects
The Gaslight Anthem
The Subways
The Dragons
Glamour Manifesto

Κυριακή14/06
Faith No More
Limp Bizkit
Lacuna Coil
Bring Me The Horizon
Gallows
Parkway Drive
All That Remains
Your Hero
Idols Are Dead

Βάζω πρώτα το πρόγραμμα για να δείτε τι παίχτηκε… ευχαριστώ επίσης τον Alex και την Helen για όλες τις διευκολύνσεις.. που εδώ στην Ελλάδα… οι υπεύθυνοι τύπου των φεστιβάλ… διακριτικά ποτέ δεν κάνουν… και αρχίζω τις συνοπτικές διηγήσεις.

Κατ΄αρχάς πρέπει να τονίσω πως …και μόνο για τον Mike Patton και τους Faith No More…άξιζε να πας…και στο φινάλε… αυτό με προσέλκυσε. Τα εισιτήρια φθηνά με το αεροπλάνο (120..ευρώ μπρος πίσω..) και το ξενοδοχείο ακόμα φθηνότερο… Στο φινάλε..για μένα που δεν ζω πια στην Αθήνα..μου είναι πιο οικονομικά να πηγαίνω έξω παρά εδώ (πήγαινε έλα στην Αθήνα θες πια 200 ευρώ..).

Δεύτερον το φεστιβάλ στο Μιλάνο..τελευταίες μέρες άλλαξε χώρο και αντί να γίνει σε ένα ωραίο υπαίθριο πάρκο…έγινε σε κλειστό χώρο…το Palasharp. Η προσπάθεια των διοργανωτών…δεν μπόρεσε να καλύψει τους 36 βαθμούς που είχε εκείνες τις μέρες… και ο ιδρώτας έρρεε πιο γρήγορα και από τα κιθαριστικά ριφ που οργίασαν εκεί μέσα. Διοργανωτικά..ο χώρος ήταν καλός, ο αερισμός επίσης…! (αν και η πλειοψηφία των χιλιάδων φίλων… δεν κάπνιζε… και πήγαινε έξω να καπνίσει – είπατε τίποτε;)

Μπλουζάκια πολλά official και unofficial από 10 ως 25 ευρώ. Μερικά καλά stands με δίσκους, συν πολλά ιταλικά ροκ δισκάκια. Γενικά εύθυμο κλίμα, καλός κόσμος, με όρεξη να ακούσει, να χορέψει και να αποθεώσει τα συγκροτήματα. Ο χορηγός από ένα ραδιόφωνο είχε έξω τοπικά γκρουπ που έπαιζαν έξω από το Palasharp. Στα μείον τα 5 ευρώ που είχε η μπύρα…και στα 2 ευρώ που είχε το νερό…και στα 5 ευρώ που είχε το σάουντιτς.. Και αυτό γιατί όταν είσαι από τις 2 το μεσημέρι έως τις 1 το βράδυ…αναγκαστικά θα καταναλώσεις και θα πιεις και θα ξοδέψεις πολλά. Ευτυχώς που είχε πολλές και αρκετά καθαρές τουαλέτες…ώστε να ρίχνεις νερό στα μαλλιά σου για να δροσίζεσαι. Κύρια γιατί μερικά συγκροτήματα μας έκαναν να χοροπηδάμε στους ρυθμούς τους.

Στα μείον επίσης και ότι δεν είχε πρόγραμμα – ωράριο, παρά μόνο 2-3 φωτοτυπίες κολλημένες…. Πρόγραμμα που τηρήθηκε σχεδόν ευλαβικά!!!!!!!!

Το Σάββατο 13/6 πήγαμε από νωρίς…παρόλα αυτά δεν πρόλαβαμε τους Subways….που μόλις κατέβαιναν…με τον κόσμο σαφώς ικανοποιημένο, αν και λιγοστός ακόμα. (τα σχόλια για τις συναυλίες τους από Αθήνα και Θεσσαλονίκη είναι κατατοπιστικά, διαβάστε τα).

Συνέχεια με τους The Gaslight Anthem, τους Αμερικανούς από το New Jersey. Με δυο δίσκους στο ενεργητικό τους και πολλά live στην πλάτη τους κατάφεραν να κουνήσουν αρκετά τον κόσμο. Λιγοστός ακόμα… αλλά με σαφώς ροκ πανκ attitude που μια χαρά πέρασαν. Μερικές διασκευές δεν έλειψαν με χαρακτηριστικότερη αυτή του stand by me…με αρκετά hard rock σόλο.

Μόλις τελείωσαν ο κόσμος μούσκεμα …σχεδόν έτρεχε για να βγει έξω. Ήδη πάνω από 4.000 κόσμος είχε μαζευτεί. Ήταν όμως η ευκαιρία για να πιάσω κάγκελο-πρώτο τραπέζι πίστα για να προλάβω και να χαρώ τους All American Rejects. Τι να πω, just great. Με απίθανη όρεξη, με έναν τραγουδιστή-ντίβα χύμα στο κύμα. Με το άσπρο κουστουμάκι του και τις ρυπές βρισίδια που εξαπέλυε. Κυλιόταν στο πάτωμα, χοροπηδούσε, κτυπούσε τα μικρόφωνα.

Για μένα ήταν ο 2^ος λόγος που πήγαινα στο Μιλάνο..! Ξεκίνημα αμέσως σπινταριστά με το real world. Συνέχεια με το υπέροχο falling apart. Ψιλοχαμός λόγικά με το Shwing Swhing… αν και περίμενα ο κόσμος να τραγουδήσει περισσότερο. Παίξανε επίσης τα dirty lil’secret, top of the world, believe. Συχνά συνομιλούσε με τον κόσμο…συνέχισε να προκαλεί…ευχάριστα..και μετά τα κομμάτια move along και the wind blows…μας έκαναν…να πάμε για διαγωνισμό βρεγμένο..ιδρωμένο μπλουζάκι…

Εντυπωσιακό κλείσιμο, με τον κόσμο σε επιτυχές χορωδιακό (αριστερά-δεξιά), στο τραγούδι Gives You Hell. Εντυπωσιακοί! Από τις στιγμές που νιώθεις όμορφα για την επιλογή σου να … ξενιτευτείς. Άψογοι, με αυτή τη γνήσια αμερικανίλα…

Τα πανώ αλλάζουν και Flogging Molly και το άλμπουμ Float…κοσμεί το πίσω μέρος της σκηνής. Η ιρλανδέζικη κολλεκτίβα ανεβαίνει… Η αρένα είναι ήδη τίγκα…Κόσμος που παρά το ότι…δεν είναι ούτε καν 5 το απόγευμα… ταρακουνιέται με αυτό το διότυπο πανκ με ιρλανδέζικές φολκ φόρμες. Απόλυτα ταιριαστό ότι αργά το βράδυ θα ανέβαιναν και οι μέγιστοι Pogues. O κόσμος χορεύει…σε όλη την αρένα. Πιανονται χέρι χέρι σαν να παίζουν την τσιγκολελέτα…

Δεκάδες ιρλανδέζικες φόρμες, ποδοσφιαρικές φανέλες της εθνικής ιρλανδίας, σημαίες της ιρλανδίας… και μια σημαία του παναθηναϊκού….στο άσχετο λόγω τριφυλλιού και αυτή εκεί! Αναγκαστικά σκέπτεσαι όταν έπαιζαν οι Flogging Molly με ήλιο στην Ελλάδα…ο κόσμος…κι εκεί πείστηκε και χόρεψε. Το ποτό κι εδώ παρόν..και το Drunken Lullabies…μας έκανε να κτυπηθούμε και να κουνήσουμε τα … φτερά μας.

Το πάρτυ καλά κρατεί…και οι Gogol Bordello παίρνουν την σκυτάλη. Ο τραγουδιστής τους…ντυμένος και χαλαρά με ψαράδικο παντελόνι, έπιανε κύρια την ακουστική κιθάρα και άφηνε τα μαλλιά του να ανεμίζουν…και αυτό έφθανε.

Gogol Bordello. Μια μπάντα…που ξέρει τι θα πει κέφι, και πως αυτό μεταδίδεται. Στο φετινό ροκγουέιβ καλό είναι τους προλάβετε. Χαρτιά υγείας πέφτουν στη σκηνή..και αυτό το λεγόμενο εύστοχα ως τσιγκάνικο πανκ έπιασε. Δεν είναι έγκλημα τραγουδά..και ο κόσμος χοροπηδά, ανταποδίδει το κάλεσμα για παλαμάκια… και ξανά… χεράκι χεράκι..νατη η τσιγκολελέτα…

Τελικά για τους Ιταλούς αυτά είναι πολύ οικεία… αλλά η εντύπωση ήταν όπως στο ντελίριο που επικρατούσε στη Θεσσαλονίκη με τους Ska-P. Μόνο που εδώ και τα ώπα ώπα θα ταίριαζαν!

Η δεύτερη μεγάλη μου αναμονή…έρχεται. Μια παλιά αμερικάνικη αμαξάρα κρεμιέται ως πανώ στη σκηνή. Social Distortion…μια rock ιστορία 30 χρόνων! Τσαμπουκάς και δύναμη.

Τα μαυροφορεμένα κορμιά εκτοξεύουν τις ριπές τους. Ο κόσμος βγάζει τις μπλούζες τους και τα τατουάζ βγαίνουν στο φως από δεκάδες 40ρηδες φαν!

Πάμε όλοι μαζί και καλπάζουμε στο ring of fire , συγκίνηση πραγματική! Nickels and dimes .. και καταραμένη φτωχολογιά. Ταξίδι προς τα ουράνια τραγουδώντας το reach for the sky . Κραυγάζοντας σιγοντάρουμε… το another state of mind ..και εξιστορούμε το story of my life. Απίθανοι… αλλά ο πολύς ο κόσμος ήταν έξω…να ανασάνει… γιατί η ζέστη ήταν μερικές φορές αποπνικτική.

Νάτος και ο Pete Doherty κουστουμαρισμένος με το καπελίνο του και τους Babyshamples. Μερικά μπλουζάκια έγραφαν pete is innocent για την ιστορία με την Kate Moss… Δυο μεγάλες αγγλικές σημαίες εμφανίζονται. Τη μία την δίνουν στον τραγουδιστή. Προσωπικά δεν είμαι φαν… καλό και το killamangaro…αλλά δεν είναι και κορφή. Delivery, There she goes…και there we go έξω να πιούμε τίποτε… Baddies Boogie ακούγεται. Κάποιοι μπροστά έχουν πυρήνα και χορεύουν και τραγουδούν, οι υπόλοιποι…περιμένουν τους Pogues.

H ένταση του ήχου μεγάλη. Γινόμενος «βλάσφημος» αλλά ειλικρινής… όταν οι Pogues έπιασαν και τα μπουζούκια…αναρωτήθηκα αν είμαι σε ελληνικό νυκτερινό κόσμο… Ο τραγουδιστής τους είναι ΤΥΦΛΑ! Μασάει τα λόγια του…ακόμα και όταν τραγουδά. Pogues και ο Shane MacGowan μας μυεί άνετα στους δρόμους ποταμούς-streams of whiskey. Συγκίνηση και ο κόσμος τραγουδά το dirty old town.. Πάμε κι εμείς σιγά…να προλάβουμε το τελευταίο μετρό….Το Palasharp παραμένει με πολύ κόσμο και αγκαλίτσες.

Κυριάκος Σκορδάς