ΑΠ’ ΤΗ ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ PUZZLEMUSIK 19/01/2011

Ο κιθαρίστας Μπάμπης Παπαδόπουλος κάνει στην Αθήνα, την 1^η του ζωντανή παρουσίαση του άλμπουμ του Απ’τη Σπηλιά του Δράκου, την Πέμπτη 27 Ιανουαρίου στο BIOS. Το άλμπουμ ήδη παρουσιάστηκε ζωντανά στη Θεσσαλονίκη πριν λίγο καιρό.

Το βιογραφικό ανεξίτηλο του στοιχείο είναι ότι ο Μπάμπης Παπαδόπουλος ήταν ο κιθαρίστας στις ΤΡΥΠΕΣ , αλλά νομίζω ότι αυτό το εισαγωγικό πια έχει μόνο ιστορική σημασία, τόσο με τη μετέπειτα συνεργασία με τον Θανάση Παπακωσταντίνου και με τον Φλώρο Φλωρίδη , όσο κυρίως με τον προηγούμενο πρώτο προσωπικό δίσκο, το καταπληκτικό Σκηνές Από Ένα Ταξίδι (κάνε κλικ εδώ για να θυμηθείς το review μου)

Μιας και παίζει λοιπόν την Κυριακή στην Αθήνα ( δες εδώ τις πληροφορίες για το live) αναφερόμαστε στο δίσκο του Απ’ τη Σπηλιά του Δράκου που κυκλοφορεί από την πάντα δραστήρια Puzzlemusik. Porto Draco για την παλιά ονομασία του Πειραιά και των τεκέδων του

Εδώ λοιπόν ο Μπάμπης Παπαδόπουλος μπήκε όχι μόνο στη σπηλιά, αλλά και στα βαθειά, φτιάχνοντας έναν δίσκο που θα αποτελεί σημείο αναφοράς, ακόμα για πολλά χρόνια μετά. Ο Μπάμπης Παπαδόπουλος επιχειρεί με σπουδαία άνεση και επιτυχία να μεταφέρει στα σημερινά χρόνια παλιά ρεμπέτικα τραγούδια, κύρια της δεκαετίας του 1930! Χωρίς να μπούμε στην ατέρμονη συζήτηση για τη σχέση των blues με το ρεμπέτικο, ξεπερνώντας ιστορικά και σημειολογικά σχόλια, πάμε απευθείας στο συναίσθημα που γεννιέται με το πάτημα του play. Γιατί κακά τα ψέματα, πατώντας το play εξαϋλώνεται και η ιστορία και τα βιογραφικά, είναι ουσιαστικά ένα reset όπου η ακρόαση είναι απαλλαγμένη από κάθε άλλο πράγμα. Και εκεί περίτρανα βγάζεις το καπέλο, καθώς αυτό το δύσκολο και ριψοκίνδυνο εγχείρημα πετυχαίνει και ο δίσκος είναι τρομερός.

Για να σας δώσω μια άλλη προσέγγιση σας λέω το εξής: Όταν βάζω σε κάποιον φίλο να ακούσει το δίσκο, όλοι λένε «τι ωραίο ρε αυτό τι είναι;» Και όταν λες μετά και το… βιογραφικό, ακούς και ένα «Έλα ρε!»

Μιλάμε λοιπόν για διασκευές παλιών ρεμπέτικων, ινστρουμένταλ διασκευές, όπου η δεξιοτεχνία στην κιθάρα ακροβατεί πάνω στις κλίμακες του ρεμπέτικου. Κιθάρα ακουστική, πραγματικός πρωταγωνιστής, ενώ γεμίσματα δίνει ένα κοντραμπάσο και αρπίσματα από μπουζούκι. Σε κάποιες στιγμές ο Γιώργος Χριστιανάκης συμμετέχει παίζοντας πιάνο. Χωρίς να αφαιρείται η διάθεση αυτοσχεδιασμού, αφήνεται η κύρια δομή στα ρεμπέτικα, ώστε τα πιο γνωστά (όπως η Γυφτοπούλα του Μπάτη, το Ένα Τραγούδι από το Αλγέρι του Καλδάρα, το Μινόρε του Τεκέ του Χαλκιά, κλπ) να παραμένουν άμεσα αναγνωρίσιμα.

Μέσα λοιπόν από την επανεκτέλεση κομματιών της ελληνικής μουσικής ιστορίας ο Μπάμπης Παπαδόπουλος επαναπροσδιορίζει ένα καινούριο σήμα, όπου δέκτες του είναι τα σημερινά ακροατήρια και όχι μόνο οι ιστορικοί αναζητητές παλιών κομματιών. Υπό αυτό το πρίσμα, ο δίσκος Απ’ τη Σπηλιά του Δράκου, δικαίως θα αποτελεί ορόσημο και του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.

Κυριάκος Σκορδάς