DEUS X MACHINA 21/03/2003 ΜΥΛΟΣ , ΞΥΛΟΥΡΓΕΙΟ 27/03/2003

Μη με ρωτήσετε πόσο κράτησε η συναυλία των Deus X Machina ; Δεν ξέρω καν αν άρχισε, και νομίζω ότι δεν θα τελειώσει ποτέ !

Την Παρασκευή 21/03/03 στο ξυλουργείο, θα πρέπει να ήταν εκεί γύρω στις 10 30 (ποιος νοιάζεται ;) συνέβη μια έκρηξη. Οι Deus X Machina ανέβηκαν στη σκηνή και σφηνώθηκαν για τα καλά στο μυαλό μου. Με πυροβόλησαν με τόνους Dbs και με ‘στειλαν να μαζέψω αυτά που άφησα πίσω στις πρώτες συναυλίες των Εκτός Ελέγχου και των Γενιά του Χάους. Με έκαναν να ξεχάσω τα χρόνια μου και να χορεύω ξέγνοιαστος χωρίς σκοτούρες, ευθύνες, αξιοπρέπεια, κινητό και φακούς επαφής. Μάλιστα τα δύο τελευταία ακόμη τα ψάχνω.

Τα άτομα είναι παρανοϊκά (ευτυχώς). Δεν σταμάτησαν στιγμή αλλά κι αν το έκαναν κανείς δεν το κατάλαβε. Με τραγούδια από τις προηγούμενες δουλειές τους αλλά και από το εκπληκτικής σύλληψης και εκτέλεσης  ολοκαίνουργιο “Signs” απέδειξαν για ακόμη μια φορά ότι το καλό βρώμικο rock n roll δεν έχει πατρίδα.

Αν ξεκινούσα να γράψω ότι ένιωθα να βλέπω System of a Down, Korn, Audioslave, η, ότι ... θα τους αδικούσα κατάφορα. Έβλεπα DEUS X MACHINA ! Ολοζώντανους, γεμάτους ενέργεια, οργή, αλλά και τεχνική και γνώση μουσική. Τα stage diving ξεκίνησαν με τη πρώτη νότα και ο Σταύρος Χ ήταν ο πρώτος διδάξας. Την μια τον έβλεπα στη σκηνή και την άλλη χτυπιόταν με τον Αποστόλη Θεμελή πίσω από τους ηχολήπτες θαρρείς και ζητούσε μία θέση στην “Asylum Zone”. Πετούσε (στην κυριολεξία)  τραγουδώντας με τόση σιγουριά που σκορπούσε απλόχερα αυτοπεποίθηση.

Ο Δημήτρης Μάνθος στο μπάσο του κροτάλιζε δεσμίδες από νότες, χαρίζοντας το τέλος που αρμόζει σε κάθε σκέψη μετριοπάθειας. Δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από άτομο που στο video clip του Lovesong που περιέχεται στο “Signs” φορά μπλουζάκι KTM.  Ελεύθερο πνεύμα, ασυμβίβαστο. Να είχα και γω μια στάλα. Δεν συνεχίζω να περιγράφω τον κάθε καλλιτέχνη γιατί θα είναι σα να περιγράφω μια συναυλία. Όχι παρέα με τους Deus X Machina εκείνη τη Παρασκευή ταξιδέψαμε !

Αυτοί που έχασαν ήταν αυτοί που δεν ήρθαν. Και ήταν πολλοί. Ίσως κάποιοι από αυτούς να ήταν απασχολημένοι με το να συζητούν το γιατί δεν γίνονται μεγάλες συναυλίες στη πόλη μας . Και οι άλλοι. Αυτοί που αναλώθηκαν παραπονούμενοι για την κακή ποιότητα του ήχου. Έχασαν το καλύτερο. ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ.

“Ι can t get enough, this part is over
No one, no one can bring me out of this.”

Αν τελειώσει, μη με ξυπνήσετε, αφήστε με στο όνειρο.

Να είμαστε καλοί

Κάντε κλικ στις φωτογραφίες για να τις μεγεθύνετε.

Οι φωτογραφίες είναι του Adam Kennard τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά.

Χρήστος Αρβανιτίδης