ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ 06/11/2004 Gagarin 205, Αθήνα 12/11/2004

Παρακολουθώντας τη συναυλία των Διάφανων Κρίνων το Σάββατο 6 Νοεμβρίου επιβεβαιώθηκε το συμπέρασμα που είχα εξαγάγει μετά την τελευταία τους εμφάνιση τον περασμένο Ιούνιο στον ίδιο χώρο, ότι τα Κρίνα έχουν εξελιχθεί σε μια εξαιρετική live μπάντα. Οι studio ηχογραφήσεις τους ήταν εξ αρχής («Έγινε Η Απώλεια Συνήθεια Μας») θαυμάσιες, αλλά μέσα μου υπήρχαν πάντα κάποιοι ενδοιασμοί και επιφυλάξεις για τις ζωντανές εμφανίσεις τους. Η εξέλιξη του ήχου τους όμως συνοδεύτηκε και με τη βελτίωση της σκηνικής τους παρουσίας, η οποία μεταφράζεται σε αμεσότερη επικοινωνία με το κοινό και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Κάτι όχι και τόσο δύσκολο από τη στιγμή που υπάρχουν αφενός τέσσερα υπέροχα LP που εξασφαλίζουν ένα πλούσιο ρεπερτόριο και αφετέρου τόσες ευαίσθητες ψυχές που αναζητούν καταφύγιο στους συναισθηματικά φορτισμένους στίχους του Θάνου Ανεστοπουλου.

Το Gagarin ήταν κατάμεστο το περασμένο Σάββατο, στην πρώτη από τις δυο συνολικά εμφανίσεις των Κρίνων. Το set ήταν χορταστικό – 2,5 ώρες συνολικά – διανθισμένο από τους τέσσερις δίσκους ανεξαιρέτως, ισόρροπα κατανεμημένο με εξάρσεις και ξεσπάσματα στην αρχή και το τέλος, και με μια σύντομη ύφεση κατά το μεσαίο μέρος.

Η εισαγωγή από τις «Μέρες Αργίας» έδωσε το έναυσμα στον κόσμο να απαγγείλει τους στίχους από το ποίημα του Διονυσίου Καψάλη. Αυτή - μαζί με την εκρηκτική «Κυριακή των Βαΐων», που μας επιφύλαξαν ως συνήθως για το τέλος - ήταν οι πιο ξεχωριστές στιγμές. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει επίσης να γίνει στην προβολή διαφανειών, όπου τούτη τη φορά δε δέσποζαν τοπία, αλλά άνθρωποι των τεχνών, του κινηματογράφου και της μουσικής.

Κώστας Λιοντήρης