 |
|
|
|
MY FIRST MACHETE
|
Παλιά οι Virgin Steele βγαίνανε με μια σπάθα στη σκηνή και σιγόνταραν το ύφος τους. Και το κάνουν αυτό ακόμα. Ένα όμως καινούριο συγκρότημα από τη Σκοτία, πως πλασάρεται με τέτοιο όνομα και με μια μάχαιρα τεράστια στο εξώφυλλο, που με ύφος πειραγμένο/θυμωμένο κρατά ένα νέο παιδί;
Οι FUCK-OFF MACHETE όμως δεν έχουν εκφοβιστικές τάσεις. Είναι μια τριπλέτα νέων, όπου κυρίως η κοπέλα τραγουδά. Μελωδίες ράθυμα καθηλωτικές, από αυτές που πρώτα ξεσηκώνουν τους ώμους και το λαιμό σου. Με επαναλαμβανόμενο τέμπο και με πολλά ξεσπάσματα στις κιθάρες. Τα φωνητικά συνήθως ψιθυριστά νιαουριστικά.
Το πρώτο που μου θυμίζει είναι Sonic Youth και το κάνουν αυτό με έναν περήφανο δικό τους τρόπο. Είναι οι απόγονοι τι να κάνουμε. Από την άλλη το υπέροχο σχήμα των pee shy ή τον όποιο τσαμπουκά έδειχναν συχνά οι Elastica. Βρώμικα και χαμηλότονα περάσματα στον υπέροχο μαίανδρο που το alternative rock δημιουργεί. Ασφαλώς δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι στριγκλιές και η δηλωμένη εκτόξευση ενέργειας. Παρόλα αυτά εδώ υπάρχει και έντονη εσωτερική δύναμη
Με μόλις 40 λεπτά διάρκεια αποτελούν από τα ομορφότερα ντεμπούτα του 2004, πιθανόν το όνομά τους να το κάνανε για πλάκα, αλλά θα αναγκαστούν να το προφέρουν οι μουσικοί παραγωγοί. Η  μουσική τους κυρίως κατακλύζει και δεν καταλύει το χώρο. Μετά από λίγο είσαι ψυλλιασμένος πως τα μελωδικά ήσυχα ακόρντα και τα ελαφρώς γλυκά φωνητικά θα διαρκέσουν λίγα δεύτερα, καθώς τα ξεσπάσματα και το χαοτικό παίξιμο θα επικρατήσει.
Τα κομμάτια όλα μου άρεσαν, αλλά τέτοια κομματάρα σαν το Sudosu δεν το περίμενα. Εκεί δηλαδή που είσαι γοητευμένος και ευχαριστημένος που ακούς ένα πολύ καλό νέο συγκρότημα και όλα κυλούν με θορυβώδη αρμονία, ξάφνου σου πετάγεται ένα βαρύγδουπο σκαμπίλι, που συθέμελα σαν τουρίστα στη Σουμάτρα πριν τον εγκέλαδο σε βρίσκει στη ραστώνη που έχει δημιουργήσει η χαλαρωτική παρουσία του προηγούμενου κομματιού warm electricity. To Sudosu είναι ύμνος, από αυτούς που θα μπορούσαν να έχουν κάνει ακόμη και οι Tiamat ή οι Celestial Season, αλλά ακόμη και σε θυμωμένη τους φάση οι Girls Against Boys ή οι εξίσου αγαπημένοι μου Six By Seven. Σκληρές κιθάρες και πιο ευαίσθητα φωνητικά, ένας εξαίσιος συνδυασμός. Αλλά και το panda, όπου μας αποχαιρετάνε, πάντα με τη μανσέτα υψωμένη, είναι ένα πολύ καλό τραγούδι, όπου ξεσαλώνει μετά από τα πρώτα 3 λεπτά. Κι εκεί που νομίζεις πως είναι μια σχετικά μελωδική προσπάθεια αποχαιρετισμού (αρκετοί το συνηθίζουν αυτό), όλα ανατρέπονται με πριόνια, κομπρεσέρ ή δεν ξέρω τι είναι αυτά που εκτοξεύουν, ώστε να εκλιπαρείς η μαχαίρα να μην σε πάρει από κάτω της. Fuck off, fuck off machete φωνάζεις…και ως εκ θαύματος γλιτώνεις γιατί είπες το σωστό παρασύνθημα. Καλή ακρόαση.
Κυριάκος Σκορδάς |
Live
